الصداق
از عمرو بن شعیب از پدرش از جدش روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «أَيُّمَا امْرَأَةٍ نُكِحَتْ عَلَى صَدَاقٍ أَوْ حِبَاءٍ أَوْ عِدَةٍ، قَبْلَ عِصْمَةِ النِّكَاحِ، فَهُوَ لَهَا، وَمَا كَانَ بَعْدَ عِصْمَةِ النِّكَاحِ، فَهُوَ لِمَنْ أُعْطِيَهُ، وَأَحَقُّ مَا أُكْرِمَ عَلَيْهِ الرَّجُلُ ابْنَتُهُ أَوْ أُخْتُهُ»: «هرگاه زنی قبل از عقد نکاح، در برابر مهریه یا چیزی افزون بر مهریه (هدیه ای به نزدیکان زن) یا وعده ای (که شوهر به همسرش می دهد) به ازدواج درآورده شود، این مال، مالِ زن است؛ اما آنچه بعد از عقد نکاح مطرح گردد، از آن کسانی است که شوهر به آنها می دهد؛ و دختر و خواهر انسان شایسته ترین و گرامی ترین چیزی است که در برابر آن مورد احترام قرار می گیرد».
عن عمرو بن شعيب، عن أبيه، عن جده، قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: «أيما امرأة نَكحت على صَداق أو حِباء أو عِدَة، قبل عِصمة النكاح، فهو لها، وما كان بعد عِصمة النكاح، فهو لمن أُعطيه، وأحق ما أُكرم عليه الرجل ابنتُه أو أختُه»
شرح الحديث :
هرگاه زنی در برابر مهریه یا هدیه ای که شوهر آینده اش به نزدیکان وی می دهد یا وعده ای که شوهر می دهد، به ازدواج او در آید، اگر این موارد سه گانه و هدایا و عطایا قبل از عقد نکاح مطرح شود، همگی برای زن می باشد و دیگران در آن سهمی ندارند. هرچند به اسم نزدیکان وی باشد؛ چون نامزد وی این موارد را جز برای ازدواجی که انتظارش را دارد، نداده است؛ اما آنچه بعد از عقد نکاح از سوی شوهر این زن به نزدیکان زن مانند پدر یا برادر یا عمو یا سایر بستگانش داده می شود، در مالکیت کسی است که به او داده شده است؛ چون عقد ازدواج تمام شده است؛ و گرامی داشتن دامادهای پدر زن، امری معمول و نیک و محبوب می باشد؛ چون با این ازدواج همگی خویشاوند هم می شوند و پیوند خویشاوندی بین نزدیکان و وابستگان امری مشروع می باشد. حدیث مذکور ضعیف است و شرح آن جهت اطلاع از معنای آن می باشد.