فضائل صلة الأرحام
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که می گويد: مردی گفت: ای رسول خدا، خويشاوندانی دارم که با آنان ارتباط برقرار می کنم، ولی آنها با من ارتباط ندارند؛ و من به آنان نيکی می کنم، ولی آنها به من بدی می کنند؛ من در برابر بدی های شان شکيبايی می ورزم، ولی آنها باز هم به من بدی می کنند. رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «لَئِنْ كُنْتَ كما قُلْتَ، فَكَأَنَّمَا تُسِفُّهُمُ المَلَّ، ولا يَزَالُ معكَ مِنَ اللَّهِ ظهِيرٌ عَلَيْهِمْ ما دمْتَ عَلَى ذَلكَ»: «اگر همين گونه باشی که گفتی، گويا خاکستر داغ به آنان می خورانی و تا زمانی که به همين روش عمل کنی، همواره پشتيبانی و حمایت الله در برابر آنها را خواهی داشت».
عن أبي هريرة -رضي الله عنه- أن رجلاً قال: يا رسول الله، إن لي قَرابَة أصِلهم ويقطعوني، وأحسن إليهم ويُسيئُون إليَّ، وأحْلَمُ عنهم ويجهلون عليَّ، فقال: «لئن كنت كما قلت، فكأنما تُسِفُّهُمْ الْمَلَّ، ولا يزال معك من الله ظهير عليهم ما دمت على ذلك».
شرح الحديث :
ابوهریره رضی الله عنه روایت می کند که مردی به رسول الله صلی الله علیه وسلم گفت: «خویشاوندانی دارم که با آنان ارتباط برقرار می کنم، ولی آنها با من ارتباط ندارند؛ و من به آنان نيکی می کنم، ولی آنها به من بدی می کنند؛ من در برابر بدی های شان شکيبايی می ورزم، ولی باز هم آنها به من بدی می کنند». و در این مورد از رسول الله صلی الله علیه وسلم راهنمایی خواست که با این وضعیت چه کنم؟ لذا رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «لَئِنْ كُنْتَ كما قُلْتَ، فَكَأَنَّمَا تُسِفُّهُمُ المَلَّ، ولا يَزَالُ معكَ مِنَ اللَّهِ ظهِيرٌ عَلَيْهِمْ ما دمْتَ عَلَى ذَلكَ»: «اگر همين گونه باشی که گفتی، گويا خاکستر داغ به آنان می خورانی و تا زمانی که به همين روش عمل کنی، همواره پشتيبانی و حمایت الله در برابر آنها را خواهی داشت». یعنی الله متعال یار و یاور تو خواهد بود و تو را بر آنها پیروز می گرداند هرچند در آینده باشد؛ «المَلَّ» خاکستر داغ است؛ و «تُسِفُّهُمُ» یعنی لقمه هایی از خاکستر داغ به دهان آنها می دهی. و این کنایه از وی می باشد که بر آنها پیروز می گردد. و از طرفی کسی که نیکی خویشاوند خود را با نیکی پاسخ دهد، وصل کننده ی حقیقی رابطه ی خویشاوندی نیست، بلکه وصل کننده ی واقعی کسی است که چون دیگری با او قطع ارتباط کرد، پیوندش را دوباره برقرار نماید؛ بنابراین بر انسان واجب است که بر اذیت و آزار نزدیکان و همسایگان و دوستان و تمام کسانی که با آنها ارتباط دارد، صبر نموده و بر این صبر خود امید پاداش داشته باشد؛ در این صورت همواره الله متعال در برابر اذیت و آزارهای آنها یار و یاور او خواهد بود و او سودمند و آنها زیانمند می باشند.