تفسير سورة الصافات

الترجمة الطاجيكية

ترجمة معاني القرآن الكريم للغة الطاجيكية ترجمها خوجه ميروف خوجه مير نشرها مجمع الملك فهد لطباعة المصحف الشريف بالمدينة المنورة، ملاحظة: ترجمات بعض الآيات (مشار إليها) تم تصويبها بمعرفة مركز رواد الترجمة مع إتاحة الإطلاع على الترجمة الأصلية لغرض إبداء الرأ

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالصَّافَّاتِ صَفًّا﴾

1. Аллоҳ савганд ёд мекунад: Савганд ба он фармштагоне, ки барои ибодаташ саф бастаанд,

﴿فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا﴾

2. пас савганд ба он фариштагон, ки абрҳоро ба амри Аллоҳ сахт меронанд.

﴿فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا﴾

3. Ва савганд ба он фариштагоне, ки зикри Аллоҳро мехонанд.

﴿إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ﴾

4. Ҳароина, эй одамон, маъбуди шумо, Аллоҳи яктост, ки шарик надорад. Пас, Ӯро ибодат ва итоат кунед.(1)

﴿رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ﴾

5. Парвардигори осмонҳову замин аст ва ҳар чӣ дар миёни онҳост. Ва Парвардигори машриқҳост!

﴿إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ﴾

6. Ҳароина, Мо осмони дунёро оростаем ба зиннати ситорагон.

﴿وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ﴾

7. Ва осмонро ба ситорагон аз ҳар шайтони саркаш нигаҳ доштем.

﴿لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ﴾

8.
То натавонанд шайтонҳо, ки бирасанд ба "Малау-л-аъло" (яъне, ба осмонҳо ва ба фариштагоне, ки дар он ҷо мебошанд, то бишнаванд суханеро, ки Аллоҳ ба онҳо ваҳй мекунад). Ва аз ҳар сӯй андохта шаванд бо ситорае (шӯълае).

﴿دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ﴾

9. То шайтонҳо ронда шаванд аз осмон ва барои онҳост дар охират азоби доими аламовар.

﴿إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ﴾

10.
Магар он шайтон, ки ногаҳон пораи хабареро бирабояд ва он сухане мебошад, ки мешунавад ӯро аз осмон, пас онро ба шайтони поёнӣ медиҳад ва он ба дигаре, ки аз ӯ поёнтар аст, медиҳад ва мумкин аст, ки шӯълае ӯро дарк кунад ва сӯзонад ва мумкин аст, ки ба қазову қадари Аллоҳ шӯъла онро дарк накунаду насӯзонад, пас он каломро шайтоне ба коҳине(1) мерасонад ва дар он сад дурӯғи дигар изофа мекунад.(2)

﴿فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِينٍ لَازِبٍ﴾

11. Пас, эй Паёмбар аз кофироне, ки аз нав зинда шуданро инкор мекунанд бипурс, ки офариниши онҳо душвортар аст ё он чи Мо офаридаем. Ҳароина, Мо падарашон Одамро аз гили часпанда офаридаем.

﴿بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ﴾

12.
Балки ту эй Паёмбар, тааҷҷуб мекунӣ аз дӯруғ бароварданашон ва мункир шуданашон баъсро(1) ва аҷибтар ин аст, ки онҳо туро истеҳзо ва суханҳоятро масхара мекунанд.

﴿وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ﴾

13. Ба чун онҳоро хотиррасон карда панд дода шавад он чизеро, ки фаромӯш кардаанд ё ғофил мондаанд, пандро намепазиранд.

﴿وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ﴾

14. Ва чун мӯъчизаеро бубинанд, ки далолат ба паёмбарии ту мекунад, онро ба масхара мегиранд.

﴿وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ﴾

15. Ва гӯянд: «Ин чизе, ки ту овардаӣ ҷуз ҷодуи ошкоре нест,

﴿أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ﴾

16. оё вақте ки мо мурдем ва хоку устухони пӯсида шудем, боз аз нав зинда хоҳем шуд?

﴿أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ﴾

17. Оё падарони гузаштаи мо низ зинда хоҳанд шуд?

﴿قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ﴾

18. Бигӯ барояшон эй Паёмбар: «Оре, ҳамаи шумо зинда мешавед, дар ҳоле ки хору бечора хоҳед буд!»

﴿فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ﴾

19. Пас албатта, аз нав зинда шудан ба як садои маргбор аст. Пас онҳо бармехезанд аз қабрҳояшон ва мебинанд аҳволи қиёматро.(1)

﴿وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ﴾

20. Ва мегӯянд: «Ҳалокӣ бар мо, ин ҳамон рӯзи ҳисоб ва ҷазост!»

﴿هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ﴾

21. Гуфта шавад ба онҳо: Ин ҳамон рӯзи доварӣ аст, ки дар дунё дурӯғаш мепиндоштед.

﴿۞ احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ﴾

22. Гуфта шавад ба фариштагон: Ҷамъ кунед онҳоеро, ки ба Аллоҳ кофир шуданд ҳамроҳ бо ҳаммаслакони худ ва ҳамроҳ бо он чи мепарастиданд,

﴿مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ﴾

23. ба ҷои Аллоҳи якто, пас биронед онҳоро, рондане дурушт сӯйи ҷаҳаннам.

﴿وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ﴾

24. Ва ононро пеш аз расидан сӯи ҷаҳаннам нигаҳ доред, ҳамоно бояд, ки пурсуҷӯ шаванд.(1)

﴿مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ﴾

25. Ба онҳо сахт гуфта шавад: «Шуморо чӣ шуд, ки ҳамдигарро ёрӣ намекунед?»

﴿بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ﴾

26. Балки, имрӯз онҳо ба амри Аллоҳ таслимшавандагонанд ва дар қиёмат барои худ чорае андеша натавонанд.

﴿وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ﴾

27. Ва он гоҳ кофирон рӯй ба якдигар кунанд ва аз ҳамдигар маломаткунон бипурсанд.

﴿قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ﴾

28.
Пайравон ба пешвоёни худ гӯянд: «Албатта, шумо будед, ки моро гумроҳ мекардед ва аз ҷониби дину шариат пеши мо меомадед ва амрҳои динро ба мо нодуруст нишон медодед ва моро аз дин мегурезонидед ва ботилро барои мо зиннат медодед.(1)

﴿قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ﴾

29. Пешвоён ба пайравон гӯянд: «На, чунин нест, балки камбудӣ аз худатон буд, дилҳоятон имонро инкор мекард ва куфру исёнро қабул мекард.(1)

﴿وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ﴾

30. Моро бар шумо ҳеҷ ғолибияте набуд, ки шуморо аз имон боздорем. Балки шумо эй мушрикон худ мардумоне нофармону таҷовузкор будед.

﴿فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ﴾

31. Пас, гуфтаи Парвардигорамон бар мо воҷиб шуд. Ҳамоно мову шумо бояд бичашем азобро ба сабаби гуноҳое, ки дар дунё кардаем.(1)

﴿فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ﴾

32.
Пас, мо шуморо аз роҳи Аллоҳ ва имони ба Ӯ гумроҳ кардем ҳамоно худ аз ин пеш гумроҳ будем, пас, ҳалокати мо ба сабаби куфрамон буд ва шуморо бо ҳамроҳамон ҳалок кардем.

﴿فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ﴾

33. Пас, ҳароина, дар рӯзи қиёмат ҳама дар азоб шариканд. Чунон ки дар дунё дар нофармонии Аллоҳ шарик буданд.(1)

﴿إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ﴾

34. Мо бо касоне, ки дар дунё тоати Аллоҳро ба ҷой наоварда, гуноҳ карданд, чунин рафтор мекунем.(1)

﴿إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ﴾

35. Зеро онҳо буданд, ки чун калимаи «Ла илоҳа иллаллоҳ»(1) ба онҳо гуфта мешуд, такаббур мекарданд.

﴿وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ﴾

36. Ва мегуфтанд: «Оё ба хотири шоири девонае(1) маъбудонамонро тарк кунем?»

﴿بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ﴾

37. Дурӯғ гуфтанд.
На, Муҳаммад чунин нест, чунон ки онҳо ӯро сифат карданд, балки ӯ Қуръон ва тавҳидро овард ва паёмбарони пешинро аз он чи аз шариати Аллоҳ хабар дода буданд, тасдиқ намуд.(1)

﴿إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ﴾

38. Ҳароина, шумо эй мушрикон ба сабаби куфратон азоби дардоварро, ҳатман, хоҳед чашид!

﴿وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ﴾

39. Ва ҷазо дода намешавед дар охират, магар мувофиқи гуноҳоне, ки дар дунё кардаед.

﴿إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ﴾

40. Магар бандагони мухлиси Аллоҳ,(1) ки ибодаташро барояш холис сохтаанд

﴿أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ﴾

41. Барои онҳо дар ҷаннат ризқи муайяне аст, ки ҳамеша бардавом аст.

﴿فَوَاكِهُ ۖ وَهُمْ مُكْرَمُونَ﴾

42. Ризқу рӯзиашон аз меваҳои ҳархела ва онҳо гиромӣ шудагонанд,

﴿فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ﴾

43. дар биҳиштҳои пур аз нозу неъмат,

﴿عَلَىٰ سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ﴾

44. бар тахтҳое(1) дар рӯ ба рӯи якдигар (нишастаанд).

﴿يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ﴾

45. Ва барои онон ҷоме аз чашмаи гуворо миёнашон гардонида мешавад,

﴿بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ﴾

46. сафед асту нӯшандагонашро лаззатбахш,

﴿لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ﴾

47. на дар он шароб ақл пӯшида шавад ва на онҳо аз он шароб маст шаванд.(1)

﴿وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ﴾

48. Ва дар наздашон занони фаррохчашм ҳастанд, ки танҳо ба шавҳарони худ назар доранд ва ғайри онҳоро намехоҳанд.

﴿كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ﴾

49. Гӯё, ки ҳурони биҳишт, дар сафедӣ монанди тухмҳои пӯшидашудае ҳастанд. (Ин ба хотири зебоӣ ва сафои онҳост ва рангҳояшон зеботарин ва дурахшандатарин рангҳост)(1)

﴿فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ﴾

50.
Дар ҷаннат рӯ ба якдигар кунанд ва аз ҳамдигар мепурсанд, ки дар дунё чӣ қадар машаққатҳо кашида буданд ва дар баробари он Аллоҳ ба онҳо ҷаннатро арзонӣ кардааст. Ва ин намоёнгари айшу ишрати комили онҳо дар биҳишт аст.(1)

﴿قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ﴾

51. Яке аз ҷаннатиҳо гӯяд: «Маро дар дунё ҳамнишини кофире буд,

﴿يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ﴾

52. ки ба ман мегуфт: «Оё ту аз гурӯҳи онҳое ҳастӣ, ки рӯзи баъсро тасдиқ мекунанд?

﴿أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ﴾

53. Оё он гоҳ ки мурдему хоку устухон шудем, зинда мешавему ҷазоямон медиҳанд?»

﴿قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ﴾

54. Гӯяд ин мӯьмини ҷаннатӣ ба шариконаш: Оё шумо мебинед бошишгоҳи он ҳамнишини манро?

﴿فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ﴾

55. Пас худаш аз боло бингарист ва ӯро(1) дар миёни оташи дӯзах дид.

﴿قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ﴾

56. Гӯяд мӯъмин ба он мункири баъс: «Ба Аллоҳ савганд, наздик буд, ки маро ба ҳалокат афканӣ.

﴿وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ﴾

57. Ва агар неъмати (роҳнамоии) Парвардигорам намебуд, ман низ ҳамроҳи ту дар азоб мебудам.

﴿أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ﴾

58. Оё мо баъд аз даромаданамон ба ҷаннат дар ҳақиқат ҷовидон мемонем, пас моро марге нест?

﴿إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ﴾

59. Ҷуз он марги нахустин дар дунё? Ва баъди даромаданамон ба ҷаннат дигар моро азоб намекунанд!?

﴿إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ﴾

60. Ҳароина, ин аст комёбии бузург!(1)

﴿لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ﴾

61. Барои чунин неъмат ва подоши бузург, бояд амалкунандагон дар дунё амал кунанд, то бирасанд ба он дар охират.

﴿أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ﴾

62. Оё барои пазироии ин ҳама неъматҳои биҳишти ҷовидонӣ беҳтар аст, ё дарахти заққум (дарахтест бадбӯ ва талх дар ҷаҳаннам)?(1)

﴿إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ﴾

63. Ҳамоно Мо он дарахтро барои уқубати ситамкорон падид овардаем.(1)

﴿إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ﴾

64. Ҳамоно дарахтест, ки аз қаъри ҷаҳаннам мерӯяд

﴿طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ﴾

65. мевааш зиштрӯй монанди сари шайётин аст,

﴿فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ﴾

66. пас дӯзахиён аз он мехӯранд ва шикам пур месозанд.

﴿ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِيمٍ﴾

67. Баъд аз болои он, ҳаройина, омезае аз оби сӯзон менӯшанд (яъне, баъди хӯрдани меваи Заққум аз болои он маҷбуран оби ифлосу сӯзоне нӯшонида мешаванд).(1)

﴿ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ﴾

68. Сипас бозгашташон, албатта ба ҷаҳаннам аст.

﴿إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ﴾

69. Ҳароина, онҳо падарони худро пеш аз худ гумроҳ ва мушрик ёфтанд.

﴿فَهُمْ عَلَىٰ آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ﴾

70. Пас онҳо ба дунболи падаронашон шитобон ронда мешаванд.

﴿وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ﴾

71. Ва ба таҳқиқ, пеш аз қавмат эй Паёмбар, бештари пешиниён гумроҳ буданд.

﴿وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ﴾

72. Ва ҳамоно Мо расулони бимдиҳандае дар миёнашон фиристодем, пас кофир шуданд.

﴿فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ﴾

73. Пас, бингар (тааммул кун), ки саранҷоми он бимёфтагон чӣ гуна буд? Ҳамоно ҳама кофир шуданд, пас азоб карда шуданд ва барои мардум ибрате шуданд.(1)

﴿إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ﴾

74. Ҷуз бандагони мухлиси Аллоҳ, ки онҳоро ба сӯи имон ва тавҳид барои худаш холис гардонидааст! Пас, онҳо наҷот ёфтагонанд.(1)

﴿وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ﴾

75. Ва ҳамоно паёмбарамон Нӯҳ моро нидо кард, то ӯро пирӯзӣ бар қавмаш диҳем, пас Мо хуб қабулкунандаи дуоем.

﴿وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ﴾

76. Ӯ ва мӯъминони ҳамроҳашро аз озори мушрикон ва аз ғарқ шудан ва тӯфони бузург наҷот додем.(1)

﴿وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ﴾

77. Ва танҳо фарзандони ӯро баъди ғарқшудани қавмаш боқӣ гузоштем.

﴿وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ﴾

78. Ва барои ӯ дар миёни наслҳои баъдина номи неке боқӣ гузоштем.

﴿سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ﴾

79. Салом ва эминӣ бар Нӯҳ бод дар миёни ҷаҳониён.(1)

﴿إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ﴾

80. Ҳароина, Мо ин гуна некӯкоронро мисли подоши Нӯҳ подош медиҳем.

﴿إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ﴾

81. Ҳароина, Нӯҳ аз бандагони содиқ ва амалкунанда ба амрҳои Аллоҳ буд.

﴿ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ﴾

82. Сипас дигаронро (дурӯғбаровардагонро) бо тӯфон ғарқ сохтем. Ҳеҷ касе аз онҳо боқӣ намонд.

﴿۞ وَإِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ﴾

83. Ҳароина, Иброҳим аз пайравон ва миллати Нӯҳ буд.

﴿إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ﴾

84. Он гоҳ ки бо дили холӣ аз эътиқодҳои ботил ва ахлоқи бад рӯй ба сӯи Парвардигораш овард.

﴿إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ﴾

85. Чун ба падараш ва қавмаш гуфт: Чиро мепарастед?

﴿أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ﴾

86. Оё ба ҷои Аллоҳи якто маъбуди дурӯғинро мехоҳед ва парастиши Аллоҳи ягонаро тарк мекунед?

﴿فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

87. Пас, ба Парвардигори ҷаҳониён чӣ гумон доред?»(1)

﴿فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ﴾

88. Пас, Иброҳим нигоҳе ба ситорагон кард, то узре пазирад, ки ҳамроҳи қавмаш ба идгоҳашон наравад.

﴿فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ﴾

89. Пас, гуфт: «Ҳароина, ман беморам.

﴿فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ﴾

90. Пас, аз ӯ рӯй гардониданд ва бозгаштанд.

﴿فَرَاغَ إِلَىٰ آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ﴾

91. Пас, шитобон ва пинҳон назди бутонашон омад ва (аз тариқи истеҳзо) гуфт: Чизе аз ин таомҳое, ки барои шумо пешкаш кардаанд, намехӯред?(1)

﴿مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ﴾

92. Шуморо чӣ шудааст, ки сухан намегӯед ва ҷавоб намедиҳед?

﴿فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ﴾

93. Пас, мутаваҷҷеҳ шуд бар бутҳо ва мезад онҳоро бо дасти рост: то исбот кунад хато будани ибодати онҳоро.

﴿فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ﴾

94. Қавмаш шитобону ғазабнок наздаш омаданд.

﴿قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ﴾

95. Гуфт (Иброҳим ба қавмаш): «Оё бутҳоеро, ки худ метарошед бо дастонатон, мепарастед ва тарк мекунед ибодати Парвардигоре, ки шуморо халқ кардааст?

﴿وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ﴾

96. Ва Аллоҳ офаридааст шуморо ва ҳар чизеро, ки шумо месозед.(1)

﴿قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ﴾

97. Пас, вақте ки ҳуҷҷат бар зидди онҳо барпо шуд, роҳи зӯриро пеш гирифта гуфтанд: «Барои Иброҳим биное созед ва ӯро дар оташ андозед».

﴿فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ﴾

98. Пас, қавми Иброҳим хостанд, барои ӯ макру ҳилае кунанд. Пас, сохтем мушриконро поёнтару мағлубтар. Ва гардонид Аллоҳ ҳилаашонро бар зидди худашон ва оташро барои Иброҳим сард гардонид.(1)

﴿وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ﴾

99. Ва гуфт Иброҳим: «Ҳароина, ман ба сӯи Парвардигорам аз сарзамини қавми худ баромада ба ҷое меравам, ки имконият меёбам ибодат кардани Парвардигорамро. Ӯ маро ба сӯи хубиҳои динам ва дунёям роҳнамоӣ хоҳад кард.(1)

﴿رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ﴾

100. Эй Парвардигори ман, маро фарзанди солеҳ ато кун!»

﴿فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ﴾

101.Пас, ӯро ба писари бурдбор мужда додем.(1)

﴿فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَىٰ فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَىٰ ۚ قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ۖ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ﴾

102.
Пас, чун фарзандаш Исмоил ба синне расид, ки бо падари худ кору кӯшиш тавонад кард, гуфт (падар ба писараш): «Эй писаракам, ҳароина, дар хоб дидаам, ки туро, бешубҳа, забҳ мекунам. Бингар, ки чӣ меандешӣ» Гуфт (Исмоил) «Эй падар, ба ҳар чӣ фармон шудаӣ дар мавриди забҳи ман амал кун, ки агар Аллоҳ бихоҳад, маро аз собирон хоҳӣ ёфт».

﴿فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ﴾

103. Чун ҳарду ба амри Аллоҳ таслим шуданд ва Иброҳим писарашро барои забҳ ба пешонӣ хобонид,

﴿وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ﴾

104. Мо дар он ҳолати вазнин нидояш кардем: «Эй Иброҳим,

﴿قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ﴾

105. ҳамоно кардӣ он кореро, ки ба он амр шудӣ ва хобатро ба ҳақиқат пайвастӣ». Ва мо, ҳароина, некӯкоронро чунин подош медиҳем. Чунон ки туро подош додем, пас онҳоро аз сахтиҳои дунё ва охират мераҳонем.(1)

﴿إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ﴾

106. Албатта, ин моҷаро (яъне, фармони Мо ба ту, ки қурбонӣ кунӣ писаратро) озмоиши вазнине буд, ки қуввати имонатро ошкор кард.(1)

﴿وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ﴾

107. Ва Исмоилро бо гӯсфанди(1) бузургҷусса бозхаридем.

﴿وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ﴾

108. Ва номи неки Ибоҳимро барои наслҳои баъд боқӣ гузоштем.

﴿سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ﴾

109.Салом(1) аз ҷониби Аллоҳ бар Иброҳим!

﴿كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ﴾

110. Мо некӯкоронро инчунин подош медиҳем. Чунон ки Иброҳимро барои итоат ва ба ҷо овардани амрамон подош додем!

﴿إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ﴾

111. Ҳароина, ӯ аз бандагони мӯъмини Мо буд.

﴿وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ﴾

112. Ва Иброҳимро ба таваллуди писараш Исҳоқ, ки паёмбар ва аз ҷумлаи солеҳон буд мужда додем.

﴿وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ﴾

113.
Ва бар ӯ ва бар Исҳоқ баракат додем ва аз фарзандонашон баъзе некӯкор (фамонбардори Аллоҳ) ҳастанд ва баъзе ошкоро бар худ ситам кардаанд, (яъне кофир шудаанд).(1)

﴿وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ﴾

114. Ва ҳамоно Мо ба Мӯсо ва Ҳорун паёмбарӣ ва рисолатро инъом кардем.

﴿وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ﴾

115. Он дуро ва мардумашонро аз ранҷи бузург(1) наҷот бахшидем.

﴿وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ﴾

116. Ва ононро ёри додем, пас бар Фиръавн пирӯз шуда ғалаба карданд.

﴿وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ﴾

117. Ва ба ҳардуяшон Китоби равшангар (Таврот)(1) додем.

﴿وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ﴾

118. Ва ба ҳардуяшон роҳи ростро(1) ҳидоят кардем.

﴿وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ﴾

119. Ва номи некашонро дар наслҳои баъд боқӣ гузоштем.

﴿سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ﴾

120. Салом аз ҷониби Аллоҳ бар Мӯсо ва Ҳорун!

﴿إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ﴾

121. Ҳароина, Мо бандагони некӯкорамонро инчунин подош медиҳем, чунон ки Мӯсо ва Ҳорунро подоши некӯ додем!

﴿إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ﴾

122. Ҳароина, он ду аз бандагони мӯъмини Мо буданд.

﴿وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ﴾

123. Ва ҳароина, бандаамон Илёс аз зумраи паёмбарон буд.

﴿إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ﴾

124. Ба мардуми худ ба банӣ Исроил гуфт: «Аз Аллоҳ битарсед ва ба Ӯ чизеро ширк наёред!

﴿أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ﴾

125. Оё Баълро (номи бут) парастиш мекунед ва парастиши Аллоҳ, беҳтарини офаринандагонро тарк мекунед?

﴿اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ﴾

126. Ва Аллоҳро, ки Парвардигори (офаридагори) шумо ва Парвардигори падарони пешинаи шумост».

﴿فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ﴾

127. Пас, қавмаш Илёсро дурӯғ бароварданд, пас, албатта Аллоҳ онҳоро рӯзи қиёмат барои ҳисобу иқоб ҷамъ меоварад.

﴿إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ﴾

128. Магар бандагони мухлиси Аллоҳ, ки динашонро барои Аллоҳ холис сохтанд, пас ҳамоно онҳо наҷотёфтагонанд аз азобаш!(1)

﴿وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ﴾

129. Ва номи неки ӯро дар наслҳои баъдӣ боқӣ гузоштем.

﴿سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ﴾

130. Салом аз ҷониби Аллоҳ бар Илёс!

﴿إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ﴾

131. Ҳароина, Мо бандагони некӯкорамонро инчунин подош (мукофот) медиҳем, чунон ки Илёсро бар итоаткориаш подоши нек додем!

﴿إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ﴾

132. Ҳароина, ӯ аз бандагони мӯъмини Мо буд.

﴿وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ﴾

133. Ва ҳароина, Лутро ихтиёр кардем, пас ӯро аз паёмбарон гардонидем.

﴿إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ﴾

134. Он ҳангом, ки ӯ ва тамоми аҳлашро аз азоб наҷот додем.

﴿إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ﴾

135. Магар пиразане, ки ҳамсари Лут буд ӯро бо ҳамроҳи қавмаш ҳалок кардем.(1)

﴿ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ﴾

136. Сипас қавми кофири боқимондаашро ҳалок кардем.

﴿وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ﴾

137. Ва шумо (эй аҳли Макка) гузар мекунед ба ҷою масканҳои қавми Лут дар вақти субҳ, ки осори азоб дар онҳо мавҷуд аст.

﴿وَبِاللَّيْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴾

138. Ва низ шабона гузар мекунед ҳангоми рафту омаданатон ба сӯи Шом. Оё оқилона намеандешед? Пас, битарсед мабодо, ки мусибати онҳо ба сари шумо ҳам наояд.(2)

﴿وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ﴾

139. Ва ҳароина, бандаамон Юнусро ихтиёр кардем ва гардонидем ӯро аз зумраи паёмбарон.

﴿إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ﴾

140. Онгоҳ ки бар қавми худ ғазаб карда ба сӯи киштии пурбор гурехт.(1)

﴿فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ﴾

141. Мавҷ аз ҳар тараф киштиро иҳота кард. Пас, қуръа заданд аҳли кишти то, ки бори киштиро сабук кунанд ва киштӣ ғарқ нашавад. Ва Юнус дар қуръа мағлуб шуд. Ва ӯро ба баҳр партофтанд.(1)

﴿فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ﴾

142. Пас моҳӣ ӯро фурӯ бурд ва ӯ дар ҳоле, ки лоиқи сарзаниш буд.(1)

﴿فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ﴾

143. Пас, агар ибодатҳои пешинааш ва амалҳои шоистааш, ки пеш аз воқеъ шуданаш дар шиками моҳӣ ва тасбеҳаш намебуд,(1)

﴿لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ﴾

144. албатта, то рӯзи қиёмат дар шиками моҳӣ боқӣ мемонд.

﴿۞ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ﴾

145. Пас, дар ҳолати хастагиву бемориаш Мо ӯро аз даҳони моҳӣ ба замини хушку бе дарахт партофтем.

﴿وَأَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ﴾

146. Ва бар болои сараш ниҳоле аз навъи кадуе рӯёнидем, то дар сояи он баҳра барад.

﴿وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ﴾

147. Ва ӯро ба пайғамбарӣ ба ҷамъияти сад ҳазорнафара ва ё бештар фиристодем.

﴿فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ﴾

148. Пас, онҳо имон оварданд ва амал карданд ба он чизе, ки ӯ оварда буд, пас то аҷалашон расидан онҳоро ба ҳаёташон баҳраманд сохтем.

﴿فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ﴾

149.
Пас, (эй Паёмбар) аз қавмат бипурс: Чӣ гуна барои Аллоҳ духтаронро ихтиёр карданд, ки худ духтарро барои худ раво намебинед ва барои худ писаронро раво мебинанд?(1)

﴿أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ﴾

150. Аз онҳо бипурс: Оё вақте ки Мо малоикаро зан меофаридем, онҳо ҳозир буданд?

﴿أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ﴾

151. Огоҳ бош, ки ҳароина, аз дурӯғгӯияшон аст, ки мегӯянд:

﴿وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ﴾

1. Аллоҳ савганд ёд мекунад: Савганд ба он фармштагоне, ки барои ибодаташ саф бастаанд,

﴿أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ﴾

153. Оё Аллоҳ духтаронро бар писарон ихтиёр кардааст?

﴿مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ﴾

154. Шуморо чист? Чӣ гуна ҳукм мекунед, ки духтарон аз они Аллоҳ ва писарон аз они шумо бошанд. Ҳол он ки духтаронро шумо барои худ розӣ намешавед.(1)

﴿أَفَلَا تَذَكَّرُونَ﴾

155. Оё намеандешед, ки ҷоиз нест ва ҳам лоиқ нест, ки Аллоҳро фарзанде бошад? Поку бузург аст Аллоҳ аз ин ҳама гуфтаҳо.

﴿أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُبِينٌ﴾

156. Ё бар даъвои дуруғини худ далели равшане доред?

﴿فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ﴾

157. Агар шуморо ҳуҷҷате ҳаст дар китобе аз назди Аллоҳ, пас китобатонро биёваред. Агар шумо роспӯй бошед?(1)

﴿وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ۚ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ﴾

158.
Мушрикон миёни Аллоҳу малоикаҳо хешовандиро муқаррар карданд ва мегуфтанд, ки фариштагон духтарони Аллоҳ ҳастанд ва ҳамоно малоикаҳо медонанд, ки албатта, мушрикон рӯзи қиёмат барои азоб ҳозиркардашудагонанд.(1)

﴿سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ﴾

159. Аз он васф, ки кофирон мекунанд, Аллоҳ пок аст,

﴿إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ﴾

160. вале бандагони мухлиси Аллоҳ, сифат намекунанд Ӯро, магар ба он сифатҳое, ки лоиқи бузургии Ӯст.

﴿فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ﴾

161. Пас албатта, шумо эй мушрикон ва бутоне, ки ба гайри Аллоҳ мепарастед,

﴿مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ﴾

162. Ҳаргиз наметавонед касеро бо фитна гумроҳ кунед,

﴿إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ﴾

163. магар он касро, ки (ба сӯи куфру ситамаш) моил бошад ба оташи сӯзони ҷаҳаннам медарояд.(1)

﴿وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ﴾

164. .(Гуфтанд фариштаҳо): «Ва албатта, ҳар касе аз мо ҷое муъайяне дорад дар осмон.(1)

﴿وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ﴾

165. Ва албатта, мо дар ибодати Алдоҳ сафкашандагонем.

﴿وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ﴾

166. Ва албатта, мо тасбеҳгӯяндагонем.(1)

﴿وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ﴾

167. Ва кофирони Макка пеш аз паёмбарии ту пайваста) мегуфтанд:

﴿لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْأَوَّلِينَ﴾

168. Агар назди мо ҳам ба мисли умматони гузашта китоб(1) ва паёмбаре меомад.

﴿لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ﴾

169. Албатта, мо ҳам аз бандагони ихлосёфтаи Аллоҳ мешудем ва бешак парастишамонро барои Ӯ холис месохтем ва дар имонамон содиқ мебудем.(1)

﴿فَكَفَرُوا بِهِ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ﴾

170. Вале чун бузургтарини паёмбарон Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) ба онҳо китоби Қуръонро овард, ба он кофир шуданд. Пас, ба зудӣ хоҳанд донист чи азобе барои онҳост дар охират.(1)

﴿وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ﴾

171. Ва ба ростӣ калимаи Мо барои бандагони фиристодаи Мо(1) аз пеш дар Лавҳи Маҳфуз содир шудааст,

﴿إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ﴾

172. ки албатта, онҳо дар дунёву охират нусрат дода мешаванд.

﴿وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ﴾

173. Ва ҳароина, лашкарони Мо бар душманонашон бо ҳуҷҷату қувват ғолибанд.(1)

﴿فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ﴾

174. Пас (эй Расул), то муддате аз он саркашон рӯй гардон, ки онҳо ҳақро қабул накарданд ва барояшон мӯҳлат бидеҳ, ки ҷуз азоби Аллоҳ чизе боқӣ намондааст.

﴿وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ﴾

175. Ва бингар ва муроқиб бош чӣ азобе ба сарашон ояд. Пас, онҳо низ хоҳанд дид чӣ азоби Аллоҳ ба сарашон меояд.(1)

﴿أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ﴾

176. Оё азоби Моро эй Паёмбар, ба шитоб металабанд?

﴿فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِينَ﴾

177. Пас чун фуруд ояд азоби Мо ба онҳо, пас чӣ бомдоди баде хоҳанд дошт.

﴿وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ﴾

178. Ва аз онҳо то муддате, ки азоби Аллоҳ ба сарашон ояд рӯй бигардон.

﴿وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ﴾

179. Ва бингар, пас зуд аст, ки мебинанд чӣ азобу хорие ба сарашон меояд.(1)

﴿سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ﴾

180. Муназзаҳу пок аст Парвардигори ту аз ҳар чӣ ба васфи Ӯ тӯҳматгарон мегӯянд!

﴿وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ﴾

181. Ва салом ва дуруду эминӣ бод ба тамоми паёмбарон.

﴿وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

182. Ва сипосу ситоиш хос аз они Аллоҳе аст, ки Парвардигори ҷаҳониён аст.

الصافات