تفسير سورة النازعات

الترجمة الفارسية - دار الإسلام

ترجمة معاني القرآن الكريم باللغة الفارسية ترجمها فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا﴾

سوگند به فرشتگانی که جان [کافران] را به شدت بیرون می‌کشند.

﴿وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا﴾

و سوگند به فرشتگانی که جان [مؤمنان] را به نرمی و آسانی می‌گیرند.

﴿وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا﴾

و سوگند به فرشتگانی که [به امرِ الله، از آسمان به سوی زمین] شناورند.

﴿فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا﴾

و سوگند به فرشتگانی که [در اجرای اوامر الهی] بر یکدیگر سبقت می‌گیرند.

﴿فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا﴾

و سوگند به فرشتگانی [که به امر الهی] کار‏ها را تدبیر می‌کنند.

﴿يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ﴾

روزی‌ که [پس از اولین دمیدن در صور] زمین [و کوه‏ها و همه چیز] به لرزه درآید‏

﴿تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ﴾

[و] در پی آن، [دمیدن دوم حشر] بیاید،

﴿قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ﴾

در آن روز، دل‏هایی سخت مضطرب [و ترسان] هستند.

﴿أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ﴾

و چشم‏های آنان [از ترس و شرمساری] فرو افتاده است.

﴿يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ﴾

[کافران در دنیا] می‏گفتند: «آیا ما [پس از مرگ، دوباره] به حال اول خود باز‌گردانده می‌شویم؟

﴿أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً﴾

آیا هنگامی‌ که استخوان‏هایی پوسیده شدیم [و به خاک تبدیل گشتیم، باز هم زنده می‌شویم]»؟

﴿قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ﴾

می‏گفتند: «[اگر چنین وعده‌ای درست باشد،] آنگاه آن بازگشتی زیانبار است».

﴿فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ﴾

آن [بازگشت،] تنها با یک بانگِ مهیب است.

﴿فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ﴾

و‏ ناگهان همگی بر عرصۀ زمین [محشر] ظاهر می‌شوند.

﴿هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ﴾

[ای پیامبر،] آیا داستان موسی به تو رسیده است؟

﴿إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى﴾

آنگاه که پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طُوی» ندا داد [و فرمود:]

﴿اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ﴾

«به سوی فرعون برو که او طغیان کرده است،

﴿فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ﴾

و به او بگو: «آیا می‌خواهی [از کفر و گناه] پاک‏ شوی؟

﴿وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ﴾

و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا [از او] بترسی [و فرمانبردار شوی]؟

﴿فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ﴾

پس [موسی] معجزۀ بزرگ را به او نشان داد.

﴿فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ﴾

اما او تکذیب و سرکشی کرد.

﴿ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ﴾

سپس پشت کرد و به کوشش و تلاش [علیه او] پرداخت.

﴿فَحَشَرَ فَنَادَىٰ﴾

آنگاه [قومش را] جمع کرد و ندا داد

﴿فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ﴾

و گفت: «من پروردگارِ برتر شما هستم».

﴿فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ﴾

الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد.

﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ﴾

بی‌گمان، در این [واقعه،] برای هر کس ‌که [از الله] می‌ترسد، عبرتی است.

﴿أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا﴾

آیا آفرینش شما [بعد از مرگ] سخت‌تر است یا آسمانی که [الله] آن را بنا کرد؟

﴿رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا﴾

سقف آن را بر افراشت و به آن شکل و نظم داد،

﴿وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا﴾

و شبش را تاریک و روزش را روشن گردانید،

﴿وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا﴾

و زمین را بعد از آن گسترانید،

﴿أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا﴾

و از آن، آب [چشمه‌ها و چاه‏ها و] چراگاهش را بیرون آورد،

﴿وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا﴾

و کوه‏ها را محکم و استوار [بر روی زمین] قرار داد.

﴿مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴾

[همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.

﴿فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ﴾

هنگامی‌ که [آن] حادثۀ بزرگ [قیامت] فرا رسد،

﴿يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ﴾

در آن روز، انسان [تمام اعمال و] تلاش‏های خود را به یاد می‌آورد.

﴿وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ﴾

و جهنم برای هر بیننده‌ای آشکار می‌شود.

﴿فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ﴾

اما آن کس که طغیان [و سرکشی] کرده باشد

﴿وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا﴾

و زندگی دنیا را [بر آخرت] ترجیح داده باشد،

﴿فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴾

بی‏تردید، جهنم جایگاه اوست.

﴿وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ﴾

و اما کسی‌ که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده و نفس را از هوی [و هوس] بازداشته باشد،

﴿فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴾

قطعاً بهشت جایگاه اوست.

﴿يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا﴾

[ای پیامبر،] دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند که در چه زمانی واقع می‌شود؟

﴿فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا﴾

تو را با یادآوری این سخن چه کار است؟

﴿إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا﴾

[سرانجام و] منتهای [علمِ] آن، نزد پروردگار توست.

﴿إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا﴾

تو فقط بیم‌دهندۀ کسانی هستی که از آن [= قیامت] می‌ترسند.

﴿كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا﴾

روزی‌ که [کافران قیامت را] ببیند، [چنین احساس می‌کنند که] گویی [در دنیا] جز یک شامگاه یا بامداد به سر نبرده‌اند.

النازعات