البلد

تفسير سورة البلد

الترجمة الأوزبكية - علاء الدين منصور

Ўзбек

الترجمة الأوزبكية - علاء الدين منصور

ترجمة معاني القرآن الكريم للغة الأوزبكية ترجمها علاء الدين منصور. عام الطبعة 1430هـ، ملاحظة: ترجمات بعض الآيات (مشار إليها) تم تصويبها بمعرفة مركز رواد الترجمة، مع إتاحة الاطلاع على الترجمة الأصلية لغرض إبداء الرأي والتقييم والتطوير المستمر.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ﴾

1. (Эй Муҳаммад алайҳис-салоту вас-салом), мана шу шаҳарга,

﴿وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ﴾

2. — Ҳолбуки сиз ҳам мана шу шаҳарда яшайсиз,

﴿وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ﴾

3. — Ҳамда ота ва ундан бўлган болаларга (яъни, Одам алайҳиссалом ва унинг барча зурриётларига) қасамёд қилурманки.

﴿لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ﴾

4. Дарҳақиқат, Биз инсонни меҳнат-машаққатга яратдик.

﴿أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ﴾

5. У ўзига ҳеч кимнинг кучи етмайди, деб ўйларми?!

﴿يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا﴾

6. У (мақтаниб): «Жуда кўп мол-дунёни (сарфлаб) йўқ қилдим», дер.

﴿أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ﴾

7. У ўзини (риёкорлик билан мол-дунё совураётган пайтида) ҳеч ким кўрмаган, деб ўйларми?! (Йўқ, Аллоҳ таоло ҳар вақт, ҳар нарсани кўриб-билиб турур!)

﴿أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ﴾

8. Ахир Биз унга икки кўз,

﴿وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ﴾

9. тил ва икки лаб (ато) қилмадикми?!

﴿وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ﴾

10. Ва Биз уни икки баландликка (яъни, яхшилик ёки ёмонлик довонларини ошиб ўтишга) йўллаб қўйдик-ку!

﴿فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ﴾

11. Бас, у (мақтанчоқ кимса яхшилик) довонини ошиб ўтмади!

﴿وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ﴾

12. (Эй Муҳаммад алайҳис-салоту вас-салом), довон (ошиши) нима эканини сиз қаердан билар эдингиз?

﴿فَكُّ رَقَبَةٍ﴾

13. (У бир қул) бўйнини (қулликдан) озод қилмоқ,

﴿أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ﴾

14. Ёки очарчилик кунида таом бермоқдир.

﴿يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ﴾

15. — Бирон қардош етимга;

﴿أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ﴾

16. — Ё муҳтож бечора-мискинга (таом бермоқдир).

﴿ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ﴾

17.
Сўнгра у (мақтанчоқ кимса) иймон келтирган ва бир-бирларига (тоат-ибодатини адо этишдаги машаққатларга) сабр-қаноат қилишни тавсия этган, бир-бирларига (Аллоҳнинг бандаларига) меҳр-мурувват кўргазишни тавсия этган зотлардан бўлмади!

﴿أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ﴾

18. Ана ўша (яъни, юқоридаги фазилатларга эга бўлган) зотлар ўнг томон эгаларидир (яъни, Охират Кунида ишлари ўнгдан келгувчи саодатманд кишилардир).

﴿وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ﴾

19. Бизнинг оятларимизга кофир бўлган кимсалар эса чап томон эгаларидир!

﴿عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ﴾

20. Уларнинг устида қопланиб қолгувчи олов-дўзах бўлур!

الترجمات والتفاسير لهذه السورة: