ألفاظ الطلاق
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ تَجَاوَزَ عَن أُمَّتِي عَمَّا حَدَّثَتْ بِهِ أَنْفُسَهَا، مَا لَمْ تَعْمَلْ بِهِ أَوْ تَكَلَّمْ»: «الله از وسوسه هايی که در دل های امت من می گذرد، تا زمانی که آن را عملی نکرده يا بر زبان نياورده اند، گذشت کرده است». قتاده می گوید: اگر کسی در دل طلاق دهد، چیزی به حساب نمی آید و اعتباری ندارد.
عن أبي هريرة -رضي الله عنه- عن النبي -صلى الله عليه وسلم- قال: «إن الله تَجَاوَزَ عن أمتي ما حَدَّثَتْ به أَنْفُسَهَا، ما لم تَعْمَلْ أو تتكلم» قال قتادة: «إذا طَلَّقَ في نفسه فليس بشيء».
شرح الحديث :
در این حدیث بیان می شود که بنده در برابر حدیث نفس و چیزهایی که در ذهن او می گذرد، تا قبل از سخن گفتن مطابق آنها و عمل به آنها مواخذه نمی شود؛ و این حجتی است در اینکه طلاق با حدیث نفس واقع نمی شود. چون حدیث نفس سخن نیست و این احکام وابسته به تلفظ هستند نه عمل قلب.