أحكام ومسائل الجهاد
از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که می گويد: رسول الله صلى الله عليه وسلم برای اسب، دو سهم و برای صاحبش يك سهم از مال غنيمت تعيين فرمود.
عن عبد الله بن عمر-رضي الله عنهما- «أَنَّ رَسُولَ الله -صلى الله عليه وسلم- قَسَمَ فِي النَّفَلِ: لِلْفَرَسِ سَهْمَيْنِ، وَلِلرَّجُلِ سَهْمًا».
شرح الحديث :
عبدالله بن عمر رضی الله عنهما خبر می دهد که رسول الله صلی الله علیه وسلم برای مجاهدی که با اسبش در جهاد شرکت می کند، سهمی سه برابر مجاهدی تعیین نمود که بدون اسب در جهاد شرکت می کند. چون حضور مجاهد با اسبش در جهاد، تاثیر بیشتری از حضور او بدون اسبش دارد. و قرآن کریم به این مساله اشاره دارد چنانکه الله عزوجل می فرماید: «فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحاً فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً» [عاديات: 3- 5] «سوگند به اسب هایی که در صبحگاهان [بر دشمن] یورش می برند. و در آن هنگام گرد و غبار برمی انگیزند. آنگاه به میان [سپاه دشمن] می تازند». و این به جایگاه اسب و تاثیر آن در جنگ اشاره دارد؛ و رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «الخَيْلُ في نَوَاصِيهَا الخَيْرُ إِلَى يَومِ القِيَامَةِ»: «خير و نيکی تا روز قيامت بر پيشانی اسبان است». به روایت بخاری (2849) و مسلم (1871).