ذم حب الدنيا
از ابوسعيد خدری رضی الله عنه روایت است که می گويد: رسول الله صلى الله عليه وسلم بر منبر نشست و ما نيز پيرامونش نشستيم. فرمود: «إِنَّ مِمَّا أَخَافُ عَلَيْكُم مِنْ بَعْدِي مَا يُفْتَحُ عَلَيْكُمْ مِن زَهْرَةِ الدُّنيَا وَزينَتِهَا»: «از جمله مواردی که در مورد آنها بر شما می ترسم، اين است که پس از من دروازه های زرق و برق دنيا بر شما گشوده شود».
عن أبي سعيد الخُدْرِي -رضي الله عنه- قال: جلس رسول الله -صلى الله عليه وسلم- على المِنْبَر، وجلسنا حوله، فقال: «إنَّ مما أخاف عليكم من بَعدي ما يُفتح عليكم من زهرة الدنيا وزِيَنتها».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم نسبت به امت خود پس از ایشان اظهار نگرانی می کند؛ زمانی که زرق و برق و زینت دنیا به آنها روی آورد و به روی آنان گشود شود؛ و این از کمال رحمت و شفقت ایشان نسبت به امتش می باشد که ترس و نگرانی خود از فریفته شدن آنها با زرق و برق دنیا و زینت آن را بیان می کند؛ تا مبادا راه هدایت و رستگاری و نجات را گم کرده و ناگهان با مرگ مواجه شوند که بعد از آن هیچ عذری پذیرفته نمی شود.