البحث

عبارات مقترحة:

المقتدر

كلمة (المقتدر) في اللغة اسم فاعل من الفعل اقْتَدَر ومضارعه...

الجميل

كلمة (الجميل) في اللغة صفة على وزن (فعيل) من الجمال وهو الحُسن،...

الحسيب

 (الحَسِيب) اسمٌ من أسماء الله الحسنى، يدل على أن اللهَ يكفي...

از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که می گويد: از رسول الله شنيدم که فرمودند: «جَعَلَ اللَّهُ الرَّحْمَةَ مائَةَ جُزْءٍ، فَأَمْسَكَ عِنْدَهُ تِسْعَةً وتِسْعِين، وَأَنْزَلَ في الأَرْضِ جُزْءًا واحِدًا، فَمِنْ ذَلِكَ الجُزْءِ يَتَراحمُ الخَلائِقُ، حَتَّى تَرْفَعَ الدَّابَّةُ حَافِرَهَا عَنْ ولَدِهَا خَشْيَةَ أَنْ تُصِيبَهُ»: «الله رحمت را به صد قسمت تقسيم کرده است؛ نود و نُه بخش آن را نزد خود نگه داشته و يک بخش را به زمين فرستاده است و به خاطر همين يک بخش است که مخلوقات با يکديگر مهربان هستند (به هم رحم می کنند)؛ به گونه ای که جانور، سُم خود را بالا می گيرد تا مبادا به بچه اش آسيبی برسد». و در روايتی آمده است: «إِنَّ للَّهِ تَعَالى مائَةَ رَحْمَةٍ، أَنْزَلَ مِنْهَا رَحْمَةً وَاحِدَةً بَيْنَ الجِنِّ والإِنْسِ وَالبَهَائمِ وَالهَوام، فَبهَا يَتَعاطَفُون، وبها يَتَراحَمُون، وَبها تَعْطِفُ الوَحْشُ عَلى وَلَدهَا، وَأَخَّرَ اللَّهُ تَعالى تِسْعاً وتِسْعِينَ رَحْمَةً يَرْحَمُ بِهَا عِبَادهُ يَوْمَ القِيَامَةِ»: «الله متعال صد رحمت دارد که يک رحمتِ آن را ميان انسان ها، جن ها، جانوران و حشرات، نازل کرده است و با اين يک رحمت است که آفريده های الهی با يکديگر مهربان بوده و به هم رحم می کنند و به همين خاطر است که جانوران وحشی به فرزندان خود رحم می نمايند. و الله متعال نود و نُه بخش رحمت را نگه داشته است و روز قيامت بر مبنای آن بر بندگان خود رحم می فرمايد». و از سلمان فارسی رضی الله عنه روايت است که رسول الله فرمودند: «إِنَّ للَّهِ تَعَالَى مِئَةُ رَحْمَةٍ فَمِنْها رَحْمَةٌ يَتَراحَمُ بها الخَلْقُ بَيْنَهُمْ، وَتِسْعٌ وَتِسْعُونَ لِيَوْم القِيامَةِ»: «الله متعال صد رحمت دارد؛ از این میان تنها یک رحمت است که باعث می شود مخلوقات به يکديگر رحم کنند؛ و نود و نه رحمت برای روز قيامت است». و در روايتی آمده است: «إِنَّ اللَّه تعالى خَلَقَ يَومَ خَلَقَ السَّمَواتِ والأَرْضَ مِئَةَ رَحْمَةٍ كُلُّ رَحْمَةٍ طِبَاقَ مَا بَيْنَ السَّمَاءِ إِلى الأَرْضِ، فَجَعَلَ مِنها في الأَرْضِ رَحْمَةً فَبِها تَعْطِفُ الوَالِدَةُ عَلَى وَلَدِهَا، وَالْوحْشُ وَالطَّيْرُ بَعْضُها عَلَى بَعْضٍ، فَإِذا كانَ يَوْمُ القِيامَةِ أَكْمَلَها بهِذِهِ الرَّحْمَةِ»: «الله متعال در روزِ آفرينش آسمان ها و زمين، صد رحمت آفريد؛ هر رحمتی به بزرگیِ فاصله ی ميان آسمان تا زمين است. يک بخش از اين رحمت ها را در زمين قرار داده است و همين يک رحمت، باعث می شود مادر به فرزند خود مهر بورزد و جانوران وحشی و پرندگان به يکديگر رحم کنند و چون روز قيامت فرارسد، با اين يک رحمت، ساير بخش های رحمت را کامل می گرداند».

شرح الحديث :

الله تبارك وتعالى رحمت را صد بخش قرار داده است؛ و تنها یک رحمت به زمین نازل کرده است و نود و نه بخش آن را برای روز قیامت نزد خود نگه داشته است. به سبب همین یک رحمت است که مخلوقات از انسان ها و جنیان گرفته تا چهارپایان و حشرات به هم رحم می کنند؛ حتی اسبی که معروف به تیزروی و جابجایی سریع می باشد مراقب است به کره اش آسیبی وارد نشود و سمش را بالا می گیرد تا ضرری متوجه کره اش نشود. و به خاطر همین یک رحمت است که حیوانات وحشی به فرزندان خود رحم می کنند. و الله متعال نود و نه رحمت را برای روز قیامت به تاخیر انداخته است تا بر مبنای آنها به بندگانش رحم کند. حدیث دوم: روزی که الله متعال آسمان ها و زمین را خلق نمود، صد رحمت نیز آفرید؛ چنانکه هر رحمتی ما بین آسمان و زمین را پر می کند. و تنها یک رحمت را در دنیا قرار داده است که بر مبنای آن مادر نسبت به فرزندش مهربان است و حیوانات و پرندگان به هم رحم می کنند؛ و در روز قیامت الله متعال با نود و نه رحمت آن را کامل می کند؛ وقتی در این دنیای سراسر رنج و سختی تنها به سبب یک رحمت، الله متعال نعمت های فراوانی را در اختیار انسان قرار داده است، باید چه گمانی داشت در مورد صد رحمت در سرای آخرت، سرای امنیت و آرامش و پاداش.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية