الشكور
كلمة (شكور) في اللغة صيغة مبالغة من الشُّكر، وهو الثناء، ويأتي...
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که می گويد: رسول الله ﷺ ما را در قالب لشکری به جهاد فرستاد و دو نفر از قريش را نام برد و فرمود: «إن وجَدْتُم فُلانا وفُلانا، فأَحْرِقُوهُمَا بالنَّار»: «اگر فلانی و فلانی را يافتيد، آنها را با آتش بسوزانید»؛ سپس هنگام حرکت به ما فرمود: «إني كُنتُ أَمَرْتُكُمْ أن تُحْرِقُوا فلانًا وفلانًا، وإن النَّار لا يُعَذِّبُ بِهَا إلا الله، فَإن وجَدْتُمُوهُما فاقْتُلُوهُما»: «به شما دستور داده بودم که فلانی و فلانی را آتش بزنيد؛ ولی عذاب دادن با آتش مخصوص الله است؛ پس اگر آن دو را يافتيد، آنها را بکُشيد».
شرح الحديث :
در این حدیث ابوهریره رضی الله عنه خبر می دهد که رسول الله صلی الله علیه وسلم آنها را در قالب لشکری برای جنگ با دشمن فرستاد و به ایشان امر نمود چون دو نفر از قریش را دیدند و دست شان به آنها رسید، آنها را با آتش بسوزانند. اما زمانی که لشکر آماده ی رفتن می شود و رسول الله صلی الله علیه وسلم برای وداع قبل از سفر می آید، می فرماید: «من به شما دستور دادم فلانی و فلانی را بسوزانید، اما تنها الله متعال است که با آتش عذاب می کند، پس اگر دست تان به آنها رسید، آنان را بکشید».