آداب الدعاء
از عمر رضی الله عنه روایت است که می گوید: چون رسول الله صلی الله علیه وسلم در دعا دست بلند می کرد، تا دست ها را به صورت نمی کشید، آنها را پایین نمی آورد.
عن عمر -رضي الله عنه- قال: كان رسول الله -صلى الله عليه وسلم- إذا مَدَّ يَدَيْهِ في الدُّعاءِ، لمْ يَرُدَّهُمَا حَتَى يَمَسَحَ بِهِمَا وَجْهَهُ.
شرح الحديث :
معنای حدیث روشن است: چون بنده از دعا فارغ شود، برای او جایز است دستانش را به صورت بکشد؛ علت این است که چون الله متعال دستان بنده را خالی باز نمی گرداند و رحمت الهی به برکت دعا دستان او را بی نصیب نگذاشته است، مناسب است این رحمت، صورت به عنوان شریف ترین اعضا و شایسته ترین آنها به احترام را شامل گردد. شیخ بن باز رحمه الله می گوید: (علما در کشیدن دست ها به صورت اختلاف کرده اند: برخی آن را مستحب می دانند، برخی معتقد به عدم استحباب آن می باشند؛ زیرا در احادیث صحیح کشیدن دست ها به صورت بعد از دعا وارد نشده است؛ بلکه در این مورد احادیث ضعیفی وجود دارد که دست ها به صورت کشیده شده است؛ بنابراین چون کسی چنین عمل کند، اشکالی ندارد؛ هرچند ترک کردن آن افضل و بهتر است؛ زیرا برخی از اهل علم احادیثی را که در باب کشیدن دست ها به صورت بعد از دعا وارد شده اند، تقویت کننده ی یکدیگر می دانند و از این جهت مرتبه ی حسن را به این حدیث داده و این عمل را مستحب دانسته اند؛ یکی از این علما ابن حجر رحمه الله می باشد که در «البلوغ» به این مساله اشاره کرده است؛ دسته ی دیگر از علما می گویند: این عمل مسحب هم نیست زیرا احادیث وارده در این زمینه ضعیف هستند؛ نتیجه اینکه گنجایش اختلاف در این زمینه وجود دارد ان شا الله.