توحيد الألوهية
از عبدالله بن مسعود رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «أَكْبَرُ الْكَبَائِرِ: الْإِشْرَاكُ بِاللَّهِ، وَالْأَمْنُ مِنْ مَكْرِ اللَّهِ، وَالْقَنُوطُ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ، وَالْيَأْسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ»: «بزرگترین گناهان کبیره عبارتند از: شرک ورزیدن به الله، در امان دانستن خود از مکر الله و یاس و نا امیدی از رحمت الله».
عن عبد الله بن مسعود -رضي الله عنه- عن النبي -صلى الله عليه وسلم- أنه قال: "أكبر الكبائر: الإشراك بالله، والأمن من مَكْرِ الله، والقُنُوطُ من رحمة الله، واليَأْسُ من رَوْحِ الله".
شرح الحديث :
در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم از گناهانی به عنوان بزرگترین گناهان تعبیر می کند که عبارتند از: شرک ورزیدن به الله متعال در ربوبیت یا عبودیت؛ و ابتدا از این گناه آغاز می کند چون بزرگترین گناهان می باشد. و قطع امید از الله متعال؛ چون سوء ظن به الله متعال و جهل به وسعت رحمت الهی می باشد. و در امان دیدن خود از استدراج الله متعال نسبت به بنده با نعمت هایی که در اختیار او قرار می دهد تا غافلانه و ناگهانی او را مواخذه کند. مراد از حدیث مذکور، محصور بودن گناهان کبیره در این موارد نیست، چون گناهان کبیره زیاد هستند، بلکه منظور بیان بزرگترین آنها می باشد.