شرح الحديث :

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, jedne je prilike sjedio sa grupom ashaba, gdje su bili Ebu Bekr i Omer, pa je ustao, napustio ih je, i dugo ga nije bilo. Oni su se pobojali da mu se šta nije dogodilo, da ga nije ko napao, jer su ga neki licemjeri tražili, kao i drugi neprijatelji vjere. Ashabi su krenuli, strahujući za njega, a prvi je ustao Ebu Hurejre. Došao je do nekog vrta koji je bio u vlasništvu plemena Nedždžar, te ga obilazio tražeći neki prolaz, ali nije ga našao. Međutim, našao je neki mali otvor u zidu kroz koji je išla voda, te se stisnuo, da bi mogao proći. Kada je ušao, našao je Poslanika, salllallahu alejhi ve sellem, koji je kazao: “Jeli to Ebu Hurejre?” Rekao je: “Da, Allahov Poslaniče.” Tada mu je dao svoje papuče i kazao: “Idi i koga kod sretneš van ove bašte da iskreno iz srca svjedoči da nema istinskog božanstva mimo Allaha, obraduj ga Džennetom.” Jer onaj ko kaže ove riječi, vjerujući srcem u njih, mora neminovno da sprovodi Allahove naredbe i da se kloni Njegovih zabluda, jer te riječi znače: “Niko se istinski ne obožava mimo Allaha.”, pa ako je to značenje izgovorenih riječi, onda mora da Ga obožava i da Mu ne pripisuje sudruga. Međutim, onaj ko ih samo jezikom izgovori, ali srcem nije uvjeren, neće mu biti od koristi.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية الروسية البنغالية الصينية الفارسية