البحث

عبارات مقترحة:

الرحمن

هذا تعريف باسم الله (الرحمن)، وفيه معناه في اللغة والاصطلاح،...

المحيط

كلمة (المحيط) في اللغة اسم فاعل من الفعل أحاطَ ومضارعه يُحيط،...

الجبار

الجَبْرُ في اللغة عكسُ الكسرِ، وهو التسويةُ، والإجبار القهر،...

از ابوقتاده انصاری رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله در دو ركعت اول نماز ظهر، سوره فاتحه و سوره ای ديگر را می خواند. ركعت اول را طولانی و ركعت دوم را كوتاه می گزارد. و گاهی بعضی از آيات را طوری تلاوت می كرد كه ما می شنيديم. همچنين در دو ركعت اول نماز عصر، سوره فاتحه و سوره ای ديگر را تلاوت می نمود. ركعت اول را طولانی و ركعت دوم را كوتاه می خواند. همچنين، ركعت اول نماز فجر را طولانی و ركعت دوم آن را كوتاه می گزارد.

شرح الحديث :

یکی از عادت های رسول الله صلی الله علیه وسلم این بود که بعد از خواندن سوره ی فاتحه، در دو رکعت اول از نماز ظهر و عصر، بخشی از قرآن را تلاوت می کرد؛ و رکعت اول را طولانی تر از رکعت دوم می خواند؛ و گاهی بعضی از آيات را [با بلند کردن صدا] به گوش اصحابش می رساند. و در رکعت سوم و چهارم فقط سوره ی فاتحه را تلاوت می کرد. همچنین در نماز صبح، قرائت را در رکعت اول طولانی کرده و رکعت دوم را کوتاه می خواند. اما اینکه برخی اوقات در رکعت سوم و چهارم سوره ای بعد از فاتحه خوانده شود، جایز است؛ و علت آن دلایل دیگری است که در این زمینه وارد شده اند.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية