القيوم
كلمةُ (القَيُّوم) في اللغة صيغةُ مبالغة من القِيام، على وزنِ...
از عایشه رضی الله عنها روایت است که بعد از وفات رسول الله صلی الله علیه وسلم، ابوبکر نزد ایشان رفت و دهانش را در بین دو چشم مبارک رسول الله صلی الله علیه وسلم و دستانش را در دو طرف سرش گذاشت و گفت: «وای بر من از مرگ پيامبرم، دريغا بر من از مرگ خليل پروردگارم، وای بر من از مرگ برگزيده ی پروردگارم».
شرح الحديث :
پس از اینکه رسول الله صلی الله علیه وسلم فوت می کند، ابوبکر صدیق رضی الله عنه نزد ایشان حاضر می شود و دهانش را در بین دو چشمان مبارک رسول الله صلی الله علیه وسلم می گذارد و پیشانی مبارکش را می بوسد و دستانش را در دوطرف صورت مبارکش قرار می دهد (در فاصله ی چشم تا گوش) و می گوید: «وانبيَّاه، واخَليلاه، واصَفِيَّاه» و به این ترتیب درد و مصیبتی را که در غم از دست دادن رسول الله صلی الله علیه وسلم دیده، نشان می دهد. و رسول الله را دوست مخلص خود توصیف می کند که او را بیش از همه ی مردم دوست داشت و او را از همه کس برتر می داند حتی از خودش. و این رفتار "ندبه" نامیده می شود که اگر با اعتراض بر مصیبت و بی تابی قلبی همراه نباشد و صدای ندبه کننده مانند زنان که فریاد می کشند و شیون سر می دهند، بلند نباشد، جایز است و ابوبکر رضی الله عنه چنین کاری انجام داد.