أحكام الدعاء
از جابر بن عبدالله رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «لا تَدْعُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ؛ وَلا تَدعُوا عَلَى أوْلادِكُمْ، وَلا تَدْعُوا عَلَى أموَالِكُمْ، لا تُوافِقُوا مِنَ اللهِ سَاعَةً يُسألُ فِيهَا عَطَاءً فَيَسْتَجِيبَ لَكُمْ»: «بر ضدّ خود، فرزندان و اموال تان دعا نکنيد؛ مبادا بددعاييِ شما با لحظه ی اجابت دعا از سوی الله همزمان گردد و آنگاه دعای تان پذيرفته شود».
عن جابر بن عبد الله -رضي الله عنهما- مرفوعاً: «لا تدعوا على أنفسكم؛ ولا تدعوا على أولادكم، ولا تدعوا على أموالكم، لا توافقوا من الله ساعة يُسأل فيها عطاءٌ فيستجيب لكم».
شرح الحديث :
در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم از بد دعایی در مورد خود، فرزندان و اموال هشدار داده و نهی می کند؛ چون دعا جایگاه والایی دارد و اگر با لحظه ی اجابت همزمان باشد، گاهی الله متعال آن را اجابت می کند و به این ترتیب ضرر آن متوجه دعا کننده و فرزندان و مالش می گردد.