شعب الإيمان
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «الإيمانُ بِضْعٌ وَسَبْعُونَ أو بِضْعٌ وسِتُّونَ شُعْبَةً: فَأَفْضَلُهَا قَوْلُ: لا إله إلا الله، وَأَدْنَاهَا إِمَاطَةُ الأَذَى عَنِ الطَّرِيقِ، وَالحَيَاءُ شُعْبَةٌ مِنَ الإِيمَانِ»: «ايمان هفتاد و اندی یا شصت و اندی شعبه دارد که برترينش گفتن لااله الاالله می باشد و پايين ترين بخشِ ايمان، برداشتن خار و خاشاک (و هر چيز آزاردهنده ای) از سرِ راه است و شرم و حيا، بخشی از ايمان به شمار می رود».
عن أبي هريرة -رضي الله عنه- مرفوعاً: «الإيمانُ بِضْعٌ وَسَبْعُونَ أو بِضْعٌ وسِتُّونَ شُعْبَةً: فَأَفْضَلُهَا قَوْلُ: لا إله إلا الله، وَأَدْنَاهَا إِمَاطَةُ الأَذَى عَنِ الطَّرِيقِ، وَالحَيَاءُ شُعْبَةٌ مِنَ الإِيمَانِ».
شرح الحديث :
ایمان یک ویژگی یا یک بخش نیست بلکه شامل بخش ها و شعبه های مختلفی می باشد که تعداد آنها به هفتاد و اندی یا شصت و اندی شعبه می رسد که برترین آنها لا اله الا الله و کم مرتبه ترین آنها دور کردن هرچیزی از سر راه عابران است که سبب اذیت و آزار آنها می شود و می تواند سنگ یا خار یا هرچیزی در راه باشد. و حیا شعبه ای از ایمان است. نزد اهل سنت و جماعت اعمال بخشی از ایمان هستند و این دیدگاه درستی است که دلایل شرعی از جمله همین روایت بر آن دلالت دارند.