در مقدمه این کتاب می خوانیم: در سال 1380 بود که در کلاسهای نثر و شعر کلاسیک فارسی مرتب با پرسشی گنگ در اذهان دانشجویان مواجه میشدم که آیا همهی دانشمندان و ادیبان و صاحب قلمان ایران زمین از اهل سنت بودهاند؟ و چرا با آمدن صفویت در ایران خشکسالی فرهنگی صورت گرفته؟! البته بنا به روش تدریسی که برای خود اختیار کرده بودم دانشجویان را مکلف مینمودم تا خود پس از بحث و بررسی جواب را دریابند. این پژوهشهای دانشجویان باعث شد پرده از خیانتهای بسیار ننگی برداشته شود؛ چه بسا برخی در پاورقیهای تحقیقاتشان بر کتابهای قدیم سعی کرده بودند بسیاری از شاعران و ادیبان و علما و دانشوران فارسی زبان را شیعه جلوه دهند. و چه بسا برخی ابیاتی و یا متونی از کتابها را که با طبع آنها سازگاری نداشته از باب تعصب و تنگ نظری حذف نموده بودند. و چه بسا برخی ابیاتی رکیک و زشت و یا جملاتی در نهایت فقر و افلاس بلاغت به کتابهایی که آیت ادب و بلاغتند افزوده بودند تا نشان دهند که این شاعر، یا آن نویسنده و دانشمند شیعه مذهب بوده است!!.. و چه بسا محققانی که کلمه \”رافضی\” ـ شیعه ـ را در پاورقی به زیدیان یمن (!) شرح دادهاند. از آن روز جمع آوری کتابی در این باب ذهن مرا بخود مشغول داشته بود. ولی از آنجا که میدانستم چنین مولودی اگر چه بدنیا آید نمیتواند در سایه نظام چاپ و نشر کتاب در کشور عزیزمان چهرهی تابان خورشید را ببیند این شور و حماس من گل نمیانداخت! تا اینکه نام کتاب \”خلفای راشدین در نظم و نثر فارسی\” گوشهایم را نوازش داد. و هنگامی که فهمیدم کتاب در یک جلد متوسط است دهانم از حیرت واماند که چگونه گردآورندهی کتاب توانسته بحری بی ساحل را در کوزهای ناچیز جای دهد؟! کتاب در حقیقت زحمتی است قابل ارج ولی نه برای همیشه. بلکه تنها پله یا پیکانی است که اول راه را نشانه میرود.
