الحق
كلمة (الحَقِّ) في اللغة تعني: الشيءَ الموجود حقيقةً.و(الحَقُّ)...
از ابوموسی رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم خود را با اسامی برای ما می نامید که برخی از آنها را حفط نمودیم؛ فرمود: «أَنَا مُحَمَّدٌ، وَأَحْمَدُ، وَالْمُقَفِّي، وَالْحَاشِرُ، وَنَبِيُّ التَّوْبَةِ، وَنَبِيُّ الرَّحْمَةِ»: «من محمد، احمد، مقفِّی (کسی که بعد از انبيا آمده است)، حاشر و پيامبر رحمت هستم». یزید افزوده است: «ونَبِيُّ التَّوْبَةِ ونَبِيُّ الْمَلْحَمَةِ»: «و پیامبر توبه و پیامبر جنگ».
ابوموسی اشعری رضی الله عنه خبر می دهد که رسول الله صلی الله علیه وسلم خود را با اسامی می نامید که وی موارد زیر را به خاطر سپرده است: "محمد"، "احمد"، "مقفی"، به معنی آخرین و خاتم پیامبران. همچنین "حاشر"، به معنی اولین کسی که حشر می شود، همچنین "پیامبر رحمت"، یعنی: با شریعت و احکامی که آورده برای تمام مردم دنیا نرمی و مهربانی و شفقت و رحمت به ارمغان اورده است و این شفقت او بطور ویژه برای مؤمنان است که ویژگی های خاصی دارند. از دیگر نام های ایشان "پیامبر توبه" است، به معنی: کسی که به پذیرش توبه با نیت و قول فرستاده شده است. درحالی که توبه ی برخی از امت ها با کشتن خودشان میسر بود. یا او کسی است که توبه در امتش گسترده و عمومی است، زیرا وقتی امت ایشان از نظر تعداد بیش از سایر امت ها باشند، توبه آنها نیز بیش از توبه دیگران خواهد بود؛ همچنین ایشان "پیامبر جنگ" است و به خاطر حرص زیاد ایشان برای جهاد برای اعلای کلمه ی الله چنین نامیده شده است.