الشكور
كلمة (شكور) في اللغة صيغة مبالغة من الشُّكر، وهو الثناء، ويأتي...
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «إِذا دُعِيَ أَحَدُكُمْ فَلْيُجِبْ، فَإِنْ كان صائماً فَلْيُصلِّ، وَإنْ كانَ مُفْطَراً فَلْيَطْعَمْ»: «هرگاه يکی از شما دعوت شد، بايد اجابت کند؛ اگر روزه داشت - برای ميزبان - دعا نمايد و اگر روزه نداشت، غذا بخورد».
شرح الحديث :
حدیث مذکور بیانگر این مهم است که چون مسلمانی برادر مسلمانش را به غذای عروسی اش دعوت کرد، باید دعوت او را اجابت کند و دل او را به دست آورد و در شادی برادرش شریک باشد. و اگر روزه ی واجبی چون روزه ی قضایی یا نذری داشت باید حضور به هم رسانده و چیزی نخورد؛ اما برای میزبان دعای خیر و برکت کند. و اگر روزه ی نفلی داشت، مختار است روزه اش را بشکند و از غذای عروسی به همراه میزبان بخورد یا اینکه روزه اش را کامل کند؛ اما در هر صورت باید میزبان را در جریان روزه اش بگذارد تا او را دچار تشویش و نگرانی نکرده و به مشقت نیندازد. اما حضور وی در این دعوت لازم می باشد چه روزه باشد یا نباشد.