المعطي
كلمة (المعطي) في اللغة اسم فاعل من الإعطاء، الذي ينوّل غيره...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِنَّ لِلَّهِ تِسْعَةً وَتِسْعِينَ اسْمًا مِائَةً إِلاَّ وَاحِدًا، مَنْ أَحْصَاهَا دَخَلَ الْجَنَّةَ»: «الله نود و نه اسم دارد؛ يعنی يكی كمتر از صد؛ هركس آنها را برشمارد، وارد بهشت می شود».
شرح الحديث :
حدیث مذکور بیانگر این مطلب است که اسامی نیکوی الله متعال نود و نه اسم هستند که هرکس آنها را حفظ کند و به آنها ایمان بیاورد و به مدلول آنها در مواردی که مخصوص الله متعال نیست، عمل کند، پاداش وی بهشت خواهد بود. قسم خوردن به هریک از این اسم ها جایز است و منعقد می گردد؛ سوگندی که اگر کسی در آن حانث شود، کفاره در آن واجب می باشد، سوگندی است که به الله متعال و الرحمن و الرحیم یا صفتی از صفات الله متعال مانند وجه و عظمت و جلال و عزت باری تعالی یاد شود.