المحسن
كلمة (المحسن) في اللغة اسم فاعل من الإحسان، وهو إما بمعنى إحسان...
از صهیب بن سِنان رومی رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «عجَبًا لِأَمر المُؤمِن إِنَّ أمرَه كُلَّه لَه خَير، وَلَيسَ ذَلكَ لِأَحَد إِلَّا لِلمُؤمِن: إِنْ أَصَابَته سَرَّاء شَكَرَ فَكَانَ خَيراً لَهُ، وإِنْ أَصَابته ضّرَّاء صَبَر فَكَان خَيراً لَهُ»: «شگفتا از حال مؤمن که همه ی اوضاع و احوالش برای او خير است و کسی جز مؤمن، چنين وضعی ندارد: اگر با امر خوشايندی مواجه شود، شکر می کند و اگر دچار زيان و امر ناگواری گردد، صبر می نمايد؛ و اين برای او خير است».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم اظهار شگفتی می کند از وضعیت خوب مومن؛ چون در اوضاع و احوال مختلف و فراز و نشیب های دنیوی، در همه حال در خیر و خوبی و سعادت و رستگاری است و این وضعیت جز برای مومن نمی باشد. سپس خبر می دهد که مومن در هر حالت و وضعیتی که الله متعال برای وی مقدر نموده، بر خیر و خوبی است؛ اگر زیانی به وی برسد، بر مقدرات الهی صبر می کند و به امید پاداش منتظر گشایش می ماند و این برای او خیر است؛ و اگر امر خوشایندی برای او میسر گردد، چه نعمتی دینی باشد مثل علم و عمل صالح و چه از نعمت های دنیوی باشد مانند مال و فرزند و خانواده - جهت اطاعت از الله متعال - در برابر همه ی آنها شکر و سپاسگذاری می کند و این برای او خیر می باشد.