الحفيظ
الحفظُ في اللغة هو مراعاةُ الشيء، والاعتناءُ به، و(الحفيظ) اسمٌ...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «ما مِنْ يومٍ يُصْبِحُ العِبادُ فيهِ إلا مَلَكَانِ يَنْزِلَانِ، فيقولُ أَحَدُهُمَا: اللهُمَّ أَعْطِ مُنْفِقًا خَلَفًا، ويقولُ الآخَرُ: اللهُمَّ أَعْطِ مُمْسِكًا تَلَفًا»: «هر روز که بندگان شب را به صبح می رسانند، دو مَلَک پايين می آيند و يکی از آنها می گويد: یا الله، به کسی که انفاق می کند، عوض بده. و ديگری می گويد: یا الله، مال بخيل و کسی که از انفاق کردن خودداری می کند، از بين ببر».
شرح الحديث :
هیچ روزی بر بندگان نمی گذرد مگر اینکه دو مَلَک فرود می آیند و یکی از آنها می گوید: یا الله، به کسی که مالش را در راه خیر و خوبی انفاق می کند، آنکه مالش را در مسیر طاعات و برای خانواده و مهمان صرف می کند، در دنیا و آخرت جایگزینی قرار بده؛ و دیگری می گوید: یا الله، بخیل و مالش را هلاک بگردان که از بخشیدن آنچه الله بر او واجب نموده، خودداری می کند.