الإله
(الإله) اسمٌ من أسماء الله تعالى؛ يعني استحقاقَه جل وعلا...
از نعمان بن بشیر رضی الله عنهما روایت است که می گوید: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمود: «إِنَّ أَهْوَنَ أَهْلِ النَّارِ عَذَاباً يَوْمَ الْقِيامَة لَرَجُلٌ يُوضَعُ في أَخْمَصِ قَدميْهِ جمْرَتَانِ يغْلي مِنْهُمَا دِمَاغُهُ مَا يَرى أَنَّ أَحداً أَشَدُّ مِنْه عَذَابا، وَإِنَّه لأَهْونُهُمْ عذَاباً»: «آسان ترين عذابِ دوزخيان در روز قيامت، عذابِ مردی است که دو اخگر در فرورفتگی کفِ پاهايش گذاشته می شود که بر اثر آن مغزِ سَرَش به جوش می آيد و با اينکه عذابش از همه سبک تر است، تصور نمی کند عذابِ کسی سخت تر از عذاب او باشد».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که آسان ترين عذابِ دوزخيان در روز قيامت عذاب مردی است که دو اخگر در پاهای وی قرار می دهند که در اثر آن مغز سرش به جوش می آید؛ و گمان می برد عذاب او از همه سخت تر است؛ حال آنکه این آسان ترین عذاب دوزخ است. و اگر این شخص عذاب دیگران را ببیند، تحمل عذاب برای وی آسان تر می شود و باعث تسلای خاطر او می گردد؛ اما عذاب خود را سخت ترین عذاب می بیند و به این ترتیب داد و فریاد و بی تابی و بلا و مصیبت وی بیشتر می گردد.