البحث

عبارات مقترحة:

الجبار

الجَبْرُ في اللغة عكسُ الكسرِ، وهو التسويةُ، والإجبار القهر،...

العلي

كلمة العليّ في اللغة هي صفة مشبهة من العلوّ، والصفة المشبهة تدل...

القيوم

كلمةُ (القَيُّوم) في اللغة صيغةُ مبالغة من القِيام، على وزنِ...

از ابوموسی عبدالله بن قیس اشعری رضی الله عنه روایت است که رسول الله فرمودند: «إِن الله تعالى يبْسُطُ يدهُ بِاللَّيْلِ ليتُوبَ مُسيءُ النَّهَارِ، وَيبْسُطُ يَدهُ بالنَّهَارِ ليَتُوبَ مُسِيءُ اللَّيْلِ، حتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِن مغْرِبِها»: «الله متعال در شب دستش را می گشايد تا توبه ی گنهکار روز را قبول کند و در روز دستش را باز می کند تا توبه ی گنهکار شب را بپذيرد».

شرح الحديث :

الله عزوجل توبه را قبول می کند حتی اگر با تاخیر باشد؛ بنابراین وقتی کسی در روز مرتکب گناهی می شود، الله متعال توبه ی او را می پذیرد هرچند در شب توبه کند؛ و همچنین اگر در شب مرتکب گناهی شود، توبه اش را می پذیرد، هرچند در روز توبه کند. و این روند ادامه دارد تا زمانی که خورشید از مغرب طلوع کند که یکی از علامات بزرگ قیامت می باشد.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية