الشاكر
كلمة (شاكر) في اللغة اسم فاعل من الشُّكر، وهو الثناء، ويأتي...
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که می گويد: رسول الله ﷺ فرمودند: «الشُّهَدَاءُ خَمْسَةٌ: المَطْعُونُ وَالمَبْطُونُ، وَالغَرِيقُ، وَصَاحِبُ الْهَدْمِ، وَالشَّهِيدُ في سَبِيلِ اللهِ»: «شهدا پنج گروه اند: طاعون زده (=کسی که در اثر وبا بميرد)، آن که به درد شکم بميرد، کسی که در آب غرق شود، کسی که زير آوار فوت نمايد و کسی که در راه الله - در ميدان جهاد - کشته شود». و در روایتی آمده است: «مَا تَعُدُّونَ الشُّهَدَاءَ فِيكُمْ؟»: «شما چه کسانی را شهيد به شمار می آوريد؟». گفتند: ای رسول خدا، هرکس در راه الله کشته شود، شهيد است. فرمود: «إنَّ شهَدَاءَ أُمَّتِي إِذَاً لَقَليلٌ»: «در اين صورت شهيدان امتم اندک اند». پرسيدند: ای رسول خدا، پس چه کسانی شهيد هستند؟ فرمود: «مَنْ قُتِلَ في سَبيلِ الله فَهُوَ شَهِيدٌ، وَمَنْ مَاتَ فِي سَبيلِ الله فَهُوَ شَهِيدٌ، وَمَنْ مَاتَ في الطَّاعُونِ فَهُوَ شَهِيدٌ، وَمَنْ مَاتَ في البَطْنِ فَهُوَ شَهِيدٌ، وَالغَرِيقُ شَهِيدٌ»: «هرکس در راه الله کشته شود، شهيد است؛ هرکس در راه الله بميرد، شهيد است؛ هرکس در اثر طاعون (=وبا) بميرد، شهيد است؛ هرکس به دردِ شکم بميرد، شهيد است؛ و آن که در آب غرق شود، شهيد است».
به طور کلی شهدا پنج دسته هستند؛ کسی که دچار طاعون شود و بمیرد، کسی که در اثر بیماری شکمی بمیرد، کسی که غرق شود و جان خود را از دست بدهد به شرطی که سفر دریایی وی از سفرهای حرام نباشد، یا در سیل و طوفان و موارد مشابه جان خود را از دست بدهد، کسی که زیر آوار جانش را از دست بدهد مثلا دیوار بر او خراب شود؛ و کسی که در در جهاد بمیرد که برترین انواع شهدا می باشد. همچنین کسی که در راه الله به سببی جز جنگ و درگیری بمیرد شهید است؛ از میان شهدای نامبرده جز کسی که در جهاد کشته شده است، چهارتن دیگر، فقط در احکام آخرت شهید محسوب شده و در دنیا غسل می شوند و بر آنها نماز خوانده می شود. ناگفته نماند که عدد مذکور در این حدیث از باب حصر نیست، به این معنا که تعداد شهدا بیش از این پنج دسته می باشد.