الغفور
كلمة (غفور) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فَعول) نحو: شَكور، رؤوف،...
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «مَنْ تَوَضَّأ فأحَسَنَ الْوُضُوء، ثُمَّ أتَى الْجُمعةَ، فَاستَمَعَ وأنْصَتَ، غُفِر لَهُ ما بيْنَهُ وبيْنَ الْجُمعةِ وزِيادةُ ثَلاثَةِ أيَّام، ومَنْ مسَّ الْحصا فَقد لَغَا»: «هرکس به خوبی وضو بگيرد و سپس برای نماز جمعه (به مسجد) برود و به خطبه ی جمعه گوش دهد و ساکت باشد، گناهانی که تا روز جمعه و سه روز بعد، از او سر می زند، آمرزيده می شود. و هرکس سنگ ريزه ای را جابه جا کند، ثواب نماز جمعه را از دست می دهد».
شرح الحديث :
هرکس خوب وضو بگیرد و ارکان و سنت ها و آداب وضو را رعایت کند، سپس به مسجد برود تا نماز جمعه را بخواند و به خطبه گوش دهد و از سخن گفتن در امور مباح هم خودداری کند، گناهان صغیره ی او از زمان آغاز نماز جمعه و خطبه ی آن تا همین وقت در جمعه ی گذشته بخشیده می شود؛ و علاوه بر آن گناهان سه روز وی هم بخشیده می شود؛ و هرکس در حین خطبه مشغول سنگریزه ها و هر عمل بیهوده ی دیگری شود، ثواب جمعه را از دست می دهد.