الخبير
كلمةُ (الخبير) في اللغةِ صفة مشبَّهة، مشتقة من الفعل (خبَرَ)،...
از فضاله بن عُبَيد رضی الله عنه روایت است که وقتی رسول الله ﷺ نماز جماعت را آغاز می کرد، برخی از نمازگزاران از شدت ضعف و گرسنگی به زمين می افتادند و آنان، اصحاب صفه بودند؛ تا جایی که صحرانشينان می گفتند: اينها دچار جنون شده اند. وقتی رسول الله ﷺ نماز را تمام می کرد رو به ايشان - اصحاب صفه - کرده و می فرمود: «لَوْ تَعْلَمُونَ ما لَكُمْ عِنْدَ اللَّه تعالى، لأَحْبَبْتُمْ أَنْ تَزْدادُوا فَاقَةً وَحَاجَةً»: «اگر از نعمت ها و پاداشی که نزد الله متعال داريد آگاه بوديد، دوست داشتيد که فقر و تنگ دستیِ شما بيشتر شود».
شرح الحديث :
در این حدیث آمده که مردانی در صف نماز و درحال قیام بودند که از شدت ضعف و گرسنگی به زمین افتادند؛ آنان اهل صفه بودند؛ افراد زاهد و پارسایی از صحابه که فقیر و غریب بودند و تعدادشان به هفتاد نفر می رسید و گاهی کم و گاهی زیاد می شدند و در سابیان مسجد نبوی ساکن بودند و خانه و مال و فرزندی نداشتند؛ صحرانشینانی که آنها را در این وضعیت می دیدند، گمان می کردند مجنون بوده و دچار جنون می شوند که چنین به زمین می افتند؛ اما رسول الله صلی الله علیه وسلم به اهل صفه فرمود: «اگر چیزی از خیر و خوبی می دانستید که نزد الله متعال در انتظار شماست، دوست داشتید به فقر و نیازمندی شما افزوده شود».