التوبة

تفسير سورة التوبة آية رقم 42

﴿ﭢﭣﭤﭥﭦﭧﭨﭩﭪﭫﭬﭭﭮﭯﭰﭱﭲﭳﭴﭵﭶﭷﭸﭹ ﴾

﴿لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لَاتَّبَعُوكَ وَلَٰكِنْ بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ ۚ وَسَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنْفُسَهُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ﴾

Kung nangyaring ang inaanyaya ninyo rito sa mga nagpaalam sa inyo kabilang sa mga mapagkunwari sa pagpapaiwan-ay madaliang [pagkuha] ng samsam at paglalakbay na walang paghihirap dito ay talaga sanang sumama sila sa iyo -O Propeta- subalit malayo para sa kanila ang distansiya ng inaanyaya mo upang lakbayin ito tungo sa mga kaaway, kaya nagpaiwan sila, at manunumpa silang nagpaalam kabilang sa mga mapagkunwari sa pagpapaiwan kapag bumalik kayo sa kanila, na nagsasabing: "Kung sakaling nakaya namin ang lumisan sa pakikibaka kasama ninyo ay talaga sanang lumisan kami kasama ninyo," habang nagpapahamak sila sa mga sarili nila sa pamamagitan ng paghahayag nito sa parusa ni Allāh dahilan ng pagpapaiwan nila at dahilan ng panunumpang kasinungalingan. Si Allāh ay nakaaalam na tunay na sila ay talagang mga nagsisinungaling sa inaangkin nila at sa panunumpa nilang ito.

الترجمة الفلبينية (تجالوج) للمختصر في تفسير القرآن الكريم

الترجمة الفلبينية (تجالوج) للمختصر في تفسير القرآن الكريم، صادر عن مركز تفسير للدراسات القرآنية.

الترجمات والتفاسير لهذه الآية: