حلمه صلى الله عليه وسلم
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که می گويد: صحرانشينی در مسجد ادرار کرد؛ مردم برخاستند تا با او برخورد کنند که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «دَعُوهُ وَأَرِيقُوا عَلى بَوْلِهِ سَجْلاً مِنْ مَاءٍ، أَوْ ذَنُوبًا مِن مَاءٍ، فَإِنَّما بُعِثتُم مُيَسِّرِينَ ولَمْ تُبْعَثُوا مُعَسِّرِينَ»: «او را به حالِ خود رها کنيد و يک سطل آب بر محل ادرارش بريزيد؛ شما مأموريت يافته ايد که آسان بگيريد، نه اینکه سخت بگیرید».
عن أبي هريرة -رضي الله عنه- قال: بال أعرابي في المسجد، فقام الناس إليه لِيَقَعُوا فيه، فقال النبي -صلى الله عليه وسلم-: «دعوه وأريقوا على بوله سَجْلاً من ماء، أو ذَنُوبًا من ماء، فإنما بُعِثْتُمْ مُيَسِّرِينَ، ولم تُبْعَثُوا مُعَسِّرِينَ».
شرح الحديث :
صحرانشینی در مسجد نبوی ادرار می کند که مردم او را نهیب می زنند نه اینکه با او درگیر شوند؛ اما رسول الله صلی الله علیه وسلم به آنها می فرماید: «او را به حال خودش رها کنید». وقتی ادرار کردنش تمام شد به آنها دستور می دهد بر مکانی که ادرار نموده سطلی آب بریزند و به آنها یادآور می شود که باید دعوتگرانی آسانگیر باشند نه اینکه باعث تنفر و دوری مردم از هدایت شوند.