الخالق
كلمة (خالق) في اللغة هي اسمُ فاعلٍ من (الخَلْقِ)، وهو يَرجِع إلى...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِنَّ أَخْنَعَ اسْمٍ عِنْدَ اللَّهِ رَجُلٌ تَسَمَّى مَلِكَ الأَمْلاَكِ، لاَ مَالِكَ إِلاَّ اللَّهُ»: «بدترين اسم ها نزد الله متعال، نام کسی است که خود را شاهنشاه ناميده باشد، درحالی که هيچ مالکی بجز الله وجود ندارد». و در روایتی آمده است: «أَغْيَظُ رَجُلٍ عَلَى اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَأَخْبَثُهُ وَأَغْيَظُهُ عَلَيْهِ رَجُلٍ كَانَ يُسَمَّى مَلِكَ الْأَمْلَاكِ لَا مَلِكَ إِلَّا اللَّهُ»: «پست ترين و ذليل ترين انسان نزد الله در روز قيامت كسی است كه خود را ملك الملاك (شاهنشاه) می نامد، درحالی که هیچ پادشاهی جز الله وجود ندارد». سفیان می گوید: «مانند شاهنشاه» و احمد بن حنبل می گوید: از ابوعمرو در مورد معنی «أخنع» پرسیدم، گفت: یعنی: «پست ترین».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که پست ترین و حقیرترین مردم در نزد الله متعال کسی است که با نامی نام نهاده شده که معنای عظمت و کبریاء و بزرگی را در بر دارد، نامی که تنها شایسته و لایق الله متعال است، همچون: ملک الملوک (شاهنشاه)، زیرا چنین اسمی در بر دارنده مماثلت با پروردگار است و صاحب آن برای خود شراکت با الله را ادعا می نماید، یا شراکت با الله برای او ادعا می شود. از این رو کسی که چنین نامی دارد، بدترین و خبیث ترین و پلیدترین مردم در نزد الله است؛ و احتمال می رود به این معنا باشد که وی منفورترین مردم است. سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم بیان می دارد که تنها مالک حقیقی این هستی و مالک حقیقی تمام مالک ها و مملوک های آن، الله متعال است؛ و شاید در این حدیث موعظه و پندی باشد برای کسانی که بدون دانستن معنا و مدلول اسامی و القاب، آنها را بر اشخاص اطلاق می نمایند، تا گرفتار نهی وارده در این حدیث نشوند. والله المستعان.