المؤمن
كلمة (المؤمن) في اللغة اسم فاعل من الفعل (آمَنَ) الذي بمعنى...
از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «كَيفَ أَنْعَمُ وَقَدِ اِلْتَقَمَ صَاحِبُ القَرْنِ القَرنَ وَحَنَی جَبهَتَهُ وَأَصْغَی سَمْعَهُ يَنتَظِرُ أَن يُّؤمَرَ أَن يَنفُخَ فَيَنفُخُ»: «چگونه خوشحال باشم درحالی كه صاحب قرن (اسرافيل) قرن (صور) را به دهان گرفته و چهره اش را كج نموده و گوش به زنگ ايستاده و منتظر است دستور دميدن به او داده شود تا در آن بدمد». مسلمانان گفتند: یا رسول الله، ما چه بگوييم؟ فرمودند: «قولوا: حَسبُنَا اللهُ وَنِعمَ الوَكيل تَوَكَّلنا عَلَي اللهِ رَبَّنا»: «بگویید: الله برای ما كافی است و او بهترين سرپرست ما است و ما بر پروردگارمان توكل كرديم».
شرح الحديث :
در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: چگونه در دنیا خوشحال و مسرور باشم و از آن لذت ببرم درحالی که قیامت نزدیک شده است و ملک مسؤول دمیدن در صور - یعنی اسرافیل - دهان بر صور نهاده و صورتش را مایل نموده و ساکت و منتظر و آماده است تا دستور دمیدن در صور صادر شود و در آن بدمد و اینگونه تمام کسانی که در آسمان ها و زمین هستند بمیرند و قیامت برپا شود؟ گویا این امر - یعنی نزدیکی قیامت - بر اصحاب رسول الله صلی الله علیه وسلم گران آمد و (آنان را نگران و آشفته نمود) در نتیجه پرسیدند: ما چه بگوییم یا رسول الله؟ رسول الله صلی الله علیه وسلم به آنان فرمود: بگویید: «حَسبُنَا اللهُ وَنِعمَ الوَكيل تَوَكَّلنا عَلَي اللهِ رَبَّنا»؛ یعنی: الله ما را کافیست و او سرپرست و کفیل ماست و او بهترین کفیل است و ما بر او توکل کردیم.