شرح الحديث :

ابن عباس رضی الله عنهما خبر می دهد که رسول الله صلی الله علیه وسلم هنگام نزول وحی از تلاش و همت زیادش برای فراگیری آن بسیار رنج می دید، او پیش از اینکه جبریل وحی را به اتمام برساند، چیزهایی را که می شنید، تکرار می کرد و لب هایش را تکان می داد، از ترس اینکه مبادا پیش از اینکه وحی را حفظ نماید، جبریل او را ترک کند. ابن عباس رضی الله عنهما چگونگی تکان خوردن لب های رسول الله صلی الله علیه وسلم را به شاگردش سعید بن جبیر نشان می داد؛ و این نشان می دهد که ابن عباس رضی الله عنهما شاهد این حالت رسول الله صل الله علیه وسلم بوده است. سعید نیز همین حالت را برای شاگردانش نشان می داد. از این رو الله متعال این آیه را نازل فرمود: «لا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ» یعنی: برای دریافت سریع وحی، زبانت را حرکت مده، زیرا جمع آوری و گرد آوردن وحی در سینه تو به عهده ماست. سپس فرمود: «فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ» یعنی: تا وقتی جبریل از خواندن فارغ می شود، ساکت بمان و فقط گوش کن. سپس این بر عهده ماست که تو وحی را آنگونه که نازل شده قرائت کنی. وی می گوید: پس از آن هرگاه جبریل بر رسول الله صلی الله علیه وسلم وحی می آورد، ایشان گوش می داد و چون جبریل می رفت، رسول الله صلی الله علیه وسلم آن را همانگونه که جبریل برای او خوانده بود، قرائت می کرد.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية الصينية