أشراط الساعة
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «لا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى تَخْرُجَ نَارٌ مِنْ أَرْضِ الْحِجَازِ تُضِيءُ أَعْنَاقَ الإِبِلِ بِبُصْرَى»: «تا زمانی که آتشی از سرزمين حجاز پيدا نشود و روشنايی آن، گردن شترها را در بُصری فرا نگيرد، قيامت برپا نخواهد شد».
عن أبي هريرة رضي الله عنه مرفوعًا: «لا تقومُ الساعةُ حتى تخرجَ نارٌ من أرض الحِجاز تُضيءُ أعناقَ الإبل ببُصْرى».
شرح الحديث :
قیامت بر پا نمی شود تا آتشی از مکه و مدینه و اطراف آنها خارج شود که در اثر آن گردن شتران در شهر بصری در شام نورانی می گردد. در سال 654 هجری آتشی در مدینه بر پا شد؛ آتش بزرگی بود که از سمت شرقی مدینه خارج شد و همه ی شامیان و ساکنان سایر شهرها متوجه آن شدند و علمای معاصر آن، مانند نووی و قرطبی و ابوشامه ذکر آن را در کتاب های شان آوردند.