آداب النكاح
از مغیرة بن شعبه روایت است که می گوید: نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم رفتم و با ایشان در مورد زنی سخن گفتم که خواستگاری کرده بودم؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «اذْهَبْ فَانْظُرْ إِلَيْهَا، فَإِنَّهُ أَجْدَرُ أَنْ يُؤْدَمَ بَيْنَكُمَا»: «برو و به او نگاه کن؛ این کار باعث الفت و نزدیک شدن شما به هم می شود». بنابراین نزد زنی از انصار رفتم و از او نزد پدرش خواستگاری نمودم؛ و به آنها از فرموده رسول الله صلی الله علیه وسلم در این زمینه خبر دادم؛ گویا آن را نپسندیدند. مغیره می گوید: سپس از زن پرده نشین شنیدم که گفت: اگر رسول الله صلی الله علیه وسلم تو را امر نموده که نگاه کنی، پس نگاه کن؛ وگرنه تو را به الله سوگند می دهم که به من نگاه نکنی؛ گویا این مساله برای وی بسیار مهم بود. مغیره می گوید: به او نگاه کردم و با وی ازدواج کردم؛ و ذکر می کند که وی موافق با طبع او بوده است.
عن المغيرة بن شعبة، قال: أتيتُ النبي -صلى الله عليه وسلم فذكرت له امرأةً أخطِبُها، فقال: «اذهب فانظر إليها، فإنه أجدرُ أن يُؤدمَ بينكما»، فأتيت امرأة من الأنصار، فخطَبتُها إلى أبَويها، وأخبرتهما بقول النبي -صلى الله عليه وسلم-، فكأنهما كرِها ذلك، قال: فسمعت ذلك المرأة، وهي في خِدرها، فقالت: إن كان رسول الله -صلى الله عليه وسلم- أمرك أن تنظر، فانظر، وإلا فأنشدُك، كأنها أَعْظَمت ذلك، قال: فنظرتُ إليها فتزوجتُها، فذكر من موافقتها.
شرح الحديث :
حدیث مذکور بر این مهم دلالت دارد که نگاه کردن مرد به زنی که می خواهد با وی ازدواج کند، مستحب است و این باعث موافقت و اتفاق میان آنها می شود؛ چون نگاه کردن به زن قبل از ازدواج با او، باعث الفت و اتفاق طرفین و ازدواجی همراه با شناخت می گردد؛ و غالبا بعد از چنین ازدواجی، ندامت و پشیمانی نخواهد بود. به همین دلیل مغیره رضی الله عنه با رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد ازدواج با زنی که مدنظر دارد، مشورت می کند و رسول الله صلی الله علیه وسلم او را امر می کند که به وی نگاه کند تا توافق میان آنها حاصل گردد. و بر این مساله دلالت دارد که پذیرفتن امر نبوی بدون کمترین تعللی واجب است؛ چون رسول الله صلی الله علیه وسلم جز به خیر و خوبی امر نمی کند.