الهجرة وأحكامها
از عبدالله بن وقدان سعدی روایت است که می گوید: در میان هیئتی نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم حاضر شدم که هریک از ما خواسته ای داشت؛ و من آخرین نفر آنها بودم که به خدمت رسول الله صلی الله علیه وسلم رسیدم و گفتم: ای رسول خدا، من کسانی را ترک نمودم و از نزد کسانی می آیم که گمان می کنند هجرت به پایان رسیده است؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «لَا تَنْقَطِعُ الْهِجْرَةُ مَا قُوتِلَ الْكُفَّارُ»: «مادامی که با کفار جنگیده شود، هجرت ادامه دارد».
عن عبد الله بن وقدان السعدي قال: وَفَدْتُ إلى رسول الله -صلى الله عليه وسلم- في وفد كُلُّنَا يَطلبُ حَاجة، وكنتُ آخرهم دُخُولاً على رسول الله -صلى الله عليه وسلم-، فقلتُ: يا رسول الله، إني تَركتُ من خلفي وهم يَزْعُمُون أنَّ الهجرة قد انقطعت، قال: «لا تنقطع الهجرة ما قُوتِلَ الكُفَّارُ».
شرح الحديث :
این صحابه ی بزرگوار در میان جماعتی از قومش که هریک خواسته هایی دارد، به خدمت رسول الله صلی الله علیه وسلم می رسد؛ و آخرین نفری است که نزد ایشان حضور می یابد؛ یکی از سوالات وی این است که قومی را ترک نموده که می گویند: دوران هجرت به پایان رسیده است. لذا رسول الله صلی الله علیه وسلم به وی خبر می دهد مادامی که مسلمانان با کفار می جنگند، هجرت از دارالکفر به دارالاسلام پایان نمی پذیرد و متوقف نمی شود؛ اما هجرت از مکه به مدینه به پایان رسیده است به دلیل حدیث: «لاَ هِجْرَةَ بَعْدَ الْفَتْحِ»: «پس از فتحِ [مکه]، ديگر هجرتی [از مکه] وجود ندارد». متفق علیه