الشهادات
از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که مردی در مورد شهادت دادن از رسول الله صلی الله علیه وسلم سوال کرد؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «هَلْ تَرَى الشَّمْسَ؟»: «آیا خورشید را می بینی؟». وی گفت: بله؛ فرمود: «فَعَلَى مِثْلِهَا فَاشْهَدْ، أَوْ دَعْ»: «بنابراین چنانکه به دیدن خورشید شهادت می دهی، شهادت بده یا رهایش کن».
عن ابن عباس -رضي الله تعالى عنه- أن رجلا سأل النبي -صلى الله عليه وسلم- عن الشهادة، فقال: «هل ترى الشمس؟» قال: نعم، قال: «فَعَلَى مِثْلِهَا فَاشْهَدْ، أَوْ دَعْ».
شرح الحديث :
حدیث مذکور بیانگر این مساله است که اگر مسلمانی قصد شهادت دادن دارد، باید شهادت وی با یقین همراه باشد چنانکه خورشید را با چشم سر مشاهده می کند. و این مصداق کلام الهی است که می فرماید: «إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ»: «مگر کسانی كه آگاهانه به حق گواهى مى دهند». بنابراین برای کسی که نسبت به آنچه می خواهد شهادت دهد یقین ندارد، شهادت دادن حلال نیست.