الجبار
الجَبْرُ في اللغة عكسُ الكسرِ، وهو التسويةُ، والإجبار القهر،...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، لاَ تَدْخُلُوا الجَنَّة حَتَّى تُؤْمِنُوا، وَلاَ تُؤْمِنُوا حَتَّى تَحَابُوا، أَوَلاَ أَدُلُّكُم عَلَى شَيءٍ إِذَا فَعَلْتُمُوهُ تَحَابَبْتُم؟ أَفْشُوا السَّلاَم بَينَكُم»: «سوگند به ذاتی که جانم در دستِ اوست، وارد بهشت نمی شويد تا اينکه ايمان داشته باشيد و ايمان نمی آورید مگر زمانی که يکديگر را دوست بداريد؛ آيا شما را به کاری راهنمايی نمايم که اگر انجامش دهيد يکديگر را دوست خواهيد داشت؟ سلام گفتن را در ميان خود رواج دهيد».
رسول الله صلی الله علیه وسلم حدیث را با سوگند آغاز می کند که بیانگر تاکید و اهمیت توصیه ای است که به دنبالش می آید؛ موارد اخلاقی که چون رعایت شوند، بنیان جامعه ی اسلامی مستحکم و استوار می گردد. رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «لاَ تَدْخُلُوا الجَنَّة حَتَّى تُؤْمِنُوا»: «وارد بهشت نمی شويد تا اينکه ايمان داشته باشيد». و این بر اطلاق و ظاهر خود باقی است و قید و بندی ندارد. و هیچکس وارد بهشت نمی شود مگر کسی که مومن بمیرد هرچند کامل الایمان نباشد اما فرجام وی بهشت است. ظاهر حدیث بیانگر همین مساله می باشد. اما اینکه می فرماید: «وَلاَ تُؤْمِنُوا حَتَّى تَحَابُوا»: «و ايمان نمی آورید مگر زمانی که يکديگر را دوست بداريد». یعنی ایمان تان کامل نمی گردد و رو به بهبودی نمی رود، مگر با دوست داشتن یکدیگر. و اینکه می فرماید: «أَفْشُوا السَّلاَم بَينَكُم»: «سلام گفتن را در ميان خود رواج دهيد». تشویق بزرگی است به رواج دادن سلام و تقدیم کردن آن به مسلمانان؛ چه مسلمانانی که آنها را می شناسیم و چه کسانی که نمی شناسیم. سلام کردن اولین گام ایجاد الفت و همبستگی و کلید جلب دوستی و محبت می باشد. از ثمرات ترویج سلام، ایجاد الفت و دوستی بین مسلمانان و آشکار نمودن ویژگی خاص مسلمانان در میان مذاهب و ادیان دیگر و ریاضت نفس و تمرین تواضع و فروتنی و بزرگ داشتن ارزش های مسلمانان می باشد.