البر
البِرُّ في اللغة معناه الإحسان، و(البَرُّ) صفةٌ منه، وهو اسمٌ من...
از عايشه رضی الله عنها روایت است که می گويد: رسول الله ﷺ شخصی را به عنوان فرمانده ی دسته ای از مجاهدان تعيين و اعزام کرد. هنگامی که وی برای يارانش امامت می داد، قرائتش را با «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» به پايان می رساند. وقتی بازگشتند، این مساله را با رسول الله ﷺ در میان گذاشتند که فرمود: «سَلُوهُ لأِيِّ شَيءٍ يَصْنَعُ ذلك؟»: «از او بپرسيد چرا چنين کرده است؟» چون علتش را جویا شدند، پاسخ داد: چون در اين سوره صفت پروردگار رحمان بيان شده است و من دوست دارم آن را قرائت کنم. پس رسول الله ﷺ فرمود: «أَخْبِرُوهُ أَنَّ اللَّه تعالى يُحبُّهُ»: «به او خبر دهید که الله متعال او را دوست دارد».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم یکی از اصحابش را به عنوان امیر سریه و جهت مدیریت دسته نظامی مذکور و قضاوت در بین آنها می فرستد تا هرج و مرج نشود؛ و کسی را برای این مسئولیت انتخاب می کرد که از همه دیندارتر بود و از دانش و تدبیر بیشتری برخوردار بود. به همین دلیل امرا، علاوه بر امیر بودن، امام نماز و مفتی هم بودند. و این به سبب فضل علم و دین شان بود. این امیر در رکعت دوم از هر نماز «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را می خواند چون الله متعال و اسماء و صفاتش را دوست داشت و هرکس چیزی را دوست داشته باشد، به همان میزان ذکر و یاد آن را به زبان می آورد. زمانی که این دسته ی نظامی از سفر بازمی گردند، این مساله را با رسول الله صلی الله علیه وسلم در میان می گذارند که رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: علت این کارش را از او جویا شوید. آیا اتفاقی این کار را انجام می داده یا انگیزه ای از آن داشته است؟ بنابراین امیر مذکور می گوید: این کار را انجام دادم چون سوره ی مذکور شامل صفت رحمانیت الله عزوجل می باشد و به همین دلیل دوست دارم آن را تکرار کنم. بنابراین رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: به وی خبر دهید چنانکه این سوره را به دلیل دوست داشتن آن و در برداشتن صفات بزرگ الله که - اسامی مذکور در این سوره بر آنها دلالت دارند - در نماز تکرار می کرد، الله متعال نیز او را دوست دارد.