มารยาทในการศึกษาหาความรู้

ว่าด้วยมารยาทในการศึกษาหาความรู้ โดยกล่าวถึงมารยาทของผู้สอน และมารยาทของผู้เรียนไว้ด้วย ตามคำสอนจากอัลกุรอานและซุนนะฮฺ คัดจากหนังสือ มุคตะ็ศ็อร อัล-ฟิกฮิล อิสลามีย์ โดยเชค มุหัมมัด อัต-ตุวัยญิรีย์

التفاصيل

สารบัญเนื้อหา   1- มารยาทของครูผู้สอน ถ่อมตนและไม่ถือตัว มีจรรยามารยาทที่งดงาม ผู้สอนจะต้องสอนแบบเว้นวันเพื่อคนจะได้ไม่เบื่อและปลีกหนี จะต้องสอนด้วยเสียงดัง และทวนคำพูดสองหรือสามครั้งเพื่อให้คนเข้าใจ การแสดงความโกรธในขณะการสอนและตักเตือนเมื่อเห็นหรือได้ยินสิ่งไม่ดี ต้องอธิบายคำตอบยาวกว่าคำถามในบ้างครั้ง ผู้สอนตั้งคำถามเพื่อทดสอบวิชาความรู้ของผู้เรียน ไม่บอกสิ่งที่คลุมเครือต่อหน้าสาธารณะชนทั่วไป แต่ควรจัดประเภทผู้เรียนเป็นคณะ ๆ เพื่อป้องกัน ไม่ให้เกิดความเข้าใจคลาดเคลื่อน เว้นการห้ามปรามความชั่วเมื่อเกรงจะเกิดภัยที่อันตรายกว่า ทุ่มเทวิชาความรู้ให้แก่บุรุษและสตรีเมื่อเห็นพวกนางมีความพร้อม การอบรมสั่งสอนผู้อื่นในเวลากลางคืน หรือกลางวัน ทั้งบนพื้น หรือบนยานพาหนะ ดุอาและคำที่ควรกล่าวปิดท้ายการพบปะหรือประชุม   2- มารยาทของนักเรียนนักศึกษา ท่านั่งของนักเรียนนักศึกษา การให้ความสำคัญต่อการร่วมกลุ่มกับกลุ่มศึกษาวิชาและกลุ่มขัดสมาธิที่มีอยู่ตามมัสยิดต่าง ๆ และเขา ควรจะนั่งลงตรงไหน หากมาถึงในขณะที่คนอื่นต่างนั่งอยู่ในกลุ่มเรียบร้อยแล้ว  การนั่งเป็นวงกลมในทึ่ชุมนุมเพื่อรำลึกถึงอัลลอฮฺหรือศึกษาหาความรู้ การให้เกียรติต่ออุลามาอฺ (นักวิชาการ) และผู้อาวุโส การเงียบเพื่อสดับฟังคำพูดของอุลามาอฺ เมื่อได้รับข้อมูลข่าวสารที่ไม่เข้าใจ ก็จงไต่ถามผู้รู้จนเข้าใจ การทบทวนความจำที่เป็นอายัตอัลกุรอานหรือสิ่งอื่น ๆ ต้องตั้งสมาธิและตั้งใจฟัง การออกเดินทางและยอมระกำลำบากเพื่อแสวงหาความรู้ ตลอดจนการพยายามตักตวงวิชาพร้อมกับ แสดงกริยาน้อบน้อมถ่อมตนในทุกโอกาส การมุ่งมั่นตักตวงวิชา การบันทึกความรู้ หากละอายที่จะถาม ก็ให้คนอื่นช่วยถามแทน การเข้าประชิดอิหม่ามในเวลาอบรมสั่งสอน การมีมารยาทที่ดีในที่ชุมนุม