البحث

عبارات مقترحة:

العفو

كلمة (عفو) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فعول) وتعني الاتصاف بصفة...

الخبير

كلمةُ (الخبير) في اللغةِ صفة مشبَّهة، مشتقة من الفعل (خبَرَ)،...

الأكرم

اسمُ (الأكرم) على وزن (أفعل)، مِن الكَرَم، وهو اسمٌ من أسماء الله...

از وائل بن حجر رضی الله عنه روایت است که وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم رکوع می کرد، انگشتانش را باز می کرد و آنگاه که سجده می کرد آنها را جمع می کرد.

شرح الحديث :

«وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم رکوع می کرد، انگشتانش را باز می کرد و آنگاه که سجده می کرد آنها را جمع می نمود» یعنی رسول الله صلی الله علیه وسلم در رکوع با کف دو دستش زانوهایش را می گرفت و انگشتان دستانش را از هم دور نگه می داشت و باز می کرد. چون این وضعیت در رکوع، حالت پایدارتری به انسان می دهد و باعث هم سطح شدن پشت و سر می شود. اما در سجده کف دستانش را بر زمین می گذاشت و انگشتانش را به هم می چسباند تا اینگونه کاملا رو به قبله آورده باشد؛ علاوه بر اینکه چنین وضعیتی انسان را در حالت سجده یاری نموده و پایدارتر می کند.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية