الغفور
كلمة (غفور) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فَعول) نحو: شَكور، رؤوف،...
از زیاد بن علاقه روایت است که می گوید: به امامت مغیرة بن شعبه نماز خواندیم که پس از پایان دو رکعت، برای تشهد ننشست و بلند شد؛ گفتیم: سبحان الله؛ وی گفت: "سبحان الله" و نماز را ادامه داد؛ وقتی نمازش را تمام کرد و سلام داد، دو سجده ی سهو به جا آورد؛ زمانی که رو برگرداند، گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم را دیدم که چنین عمل نمود.
شرح الحديث :
حدیث مذکور یادآور عمل مغیرة بن شعبه رضی الله عنه می باشد که در نمازش دچار سهو شد و تشهد نخواند و با سبحان الله گفتن مقتدی ها متوجه این اشتباه شد؛ اما نمازش را کامل کرد و بعد از سلام دادن دو سجده ی سهو انجام داد؛ و این عمل را به رسول الله صلی الله علیه وسلم نسبت داد. صحیح ترین دیدگاه این است که سجده ی سهو قبل از سلام می باشد؛ و دلیل آن حدیث عبدالله بن مالک بن بحینة می باشد که متفق علیه است.