شرح الحديث :

حدیث مذکور بیانگر چند مورد می باشد: 1- شایستگی کسی برای امامت بیشتر بوده و مستحق تر به آن است که قرآن بیشتری حفظ باشد. اما باید به احکام نماز عالم باشد چون کسی که به احکام نماز جاهل است، نمی تواند برای مردم امامت دهد؛ اما اگر در حفظ قرآن یکسان باشند، داناترین آنها به سنت مستحق امامت می باشد و اگر در این مورد هم مساوی باشند، کسی مستحق امامت است که سابقه ی وی در هجرت بیشتر است؛ و اگر در این مورد هم یکسان بودند، کسی مستحق امامت است که زودتر اسلام آورده است. 2- مهمان نباید برای امامت نماز بر صاحب خانه پیش قدم شود مگر با اجازه ی او؛ صاحب خانه سزاوارتر به امامت از مهمان است. 3- نباید مهمان در جای مخصوص صاحب خانه بنشیند مگر به اجازه ی او.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية