از ابن شهاب روایت است که سهل بن سعد ساعدی رضی الله عنه به وی خبر داده است: عويمر عجلانی نزد عاصم بن عدی انصاری آمد و به او گفت: ای عاصم، نظر شما در مورد مردی که زنش را با مردی ديگر ببيند، چيست؟ آيا آن مرد را بکشد؟ که در اين صورت، شما او را خواهيد کشت. پس چه کند؟ از رسول الله صلی الله علیه وسلم در اين مورد برايم بپرس. پس عاصم از رسول الله صلی الله علیه وسلم در اين باره پرسيد. رسول الله صلی الله علیه وسلم سؤال او را ناپسند و عيب دانست. تا جايی که آنچه از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنید بر او گران آمد. وقتی عاصم به خانه اش برگشت، عويمر نزد او آمد و گفت: ای عاصم، رسول الله صلی الله علیه وسلم به تو چه پاسخی داد؟ پس عاصم به عویمر گفت: تو برای من خيری به ارمغان نياوردی؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم اين سؤال را ناپسند دانست. عويمر گفت: سوگند به الله تا در اين باره از رسول الله صلی الله علیه وسلم نپرسم، دست بر نمی دارم. آنگاه نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم که در ميان جمعی از مردم بود، آمد و گفت: يا رسول الله، نظرت در مورد مردی که با زنش مرد دیگری را ببیند چیست؟ آيا آن مرد را به قتل برساند؟ در اين صورت، شما او را به قتل می رسانيد. پس چه کند؟ رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «قَدْ أُنزِل فِيكَ وَفِي صَاحِبَتِكَ، فَاذْهَبْ فَأْتِ بِهَا»: «الله در مورد تو و همسرت وحی نازل کرد؛ برو او را همراه خود بياور». سهل می گويد: همراه گروهی از مردم نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم بودم که آن دو ملاعنه کردند. بعد از تمام شدن ملاعنه، عويمر گفت: ای رسول خدا، اگر به زندگی با او ادامه دهم، دروغگو بودن من به اثبات می رسد. پس قبل از اينکه رسول الله صلی الله علیه وسلم دستور دهد، او را سه طلاق داد. ابن شهاب می گويد: اين روش، سنتی شد برای زن و شوهری که بعد از آن ملاعنه نمايند.