Ang mga nakikitungo sa patubo at kumukuha nito ay hindi babangon sa Araw ng Pagkabuhay mula sa mga libingan nila malibang tulad ng pagbangon ng may kabaliwan mula sa demonyo. Kaya babangon siya mula sa libingan niya kung paanong nabubuwal-buwal ang may epilepsya sa pagbangon nito at pagbagsak nito. Iyon ay dahilan sa sila ay nagturing na ipinahihintulot ang pakikinabang sa patubo. Hindi sila nakatalos sa kaibahan sa pagitan ng patubo at anumang ipinahintulot ni Allāh na mga kinikita sa pagtitinda sapagkat nagsabi sila: "Ang pagtitinda ay tulad ng patubo lamang sa pagiging ipinahihintulot sapagkat ang bawat isa sa dalawa ay humahantong sa pagkadagdag ng salapi at paglago nito." Ngunit tumugon si Allāh sa kanila, nagpawalang-saysay sa paghahambing nila, at nagpasinungaling sa kanila. Nilinaw Niya na Siya - pagkataas-taas Siya - ay nagpahintulot sa pagtitinda dahil sa dulot nito na pakinabangang na pampubliko at pampribado. Nagbawal Siya sa patubo dahil sa dulot nitong kawalang-katarungan at paglamon sa mga salapi ng mga tao nang walang kabuluhan, nang walang kapalit. Kaya ang sinumang dinatnan ng isang pangaral mula sa Panginoon niya na naglalaman ng pagbabawal at pagbibigay-babala laban sa patubo at tumigil at nagbalik-loob, para sa kanya ang nagdaang pagkuha niya ng patubo; walang kasalanan sa kanya roon. Ang nauukol sa kanya ay nasa kay Allāh sa kahaharapin niya matapos niyon. Ang sinumang bumalik sa pagkuha ng patubo matapos na umabot sa kanya ang pagsaway mula kay Allāh at nailahad sa kanya ang katwiran, naging karapat-dapat nga siya sa pagpasok sa Impiyerno at pananatili roon. Ang pananatiling ito sa Apoy ay tumutukoy sa matagal na pamamalagi roon sapagkat ang pananatiling palagian doon ay ukol sa mga tagatangging sumampalataya lamang samantalang ang mga alagad ng Tawḥīd ay hindi mamalagi roon.