Ang mga kawanggawang inoobliga ay inuukol ang pagbibigay nito sa mga maralita, at sila ang mga nangangailangan, na mayroong mga taglay na yaman mula sa mga trabaho, subalit hindi ito nakasasapat sa kanila ni hindi nagbibigay-pansin sa kalagayan nila, at ang mga dukha; sila ang halos walang minamay-aring anuman, at hindi nila naikukubli sa mga tao dahil sa kalagayan nila o salita nila, at sa mga manggagawa; sila ang mga ipinapadala ng mga Imam upang ipunin ang mga ito, at sa mga tumangging sumampalatayang napalulubag-loob sa mga ito upang yumakap sila sa Islam, o sa mga nagtataglay ng mahinang pananampalataya upang mapalakas ang pananampalataya nila, o para sa sinumang maitulak ang kasamaan niya dahil dito, at ibinibigay sa mga alipin upang mapalaya sila rito, at sa mga nagkakautang na hindi nagmalabis at hindi sa pagsuway, kung hindi sila nakatagpo ng anumang pambayad sa kanilang pagkaka-utang, at ibinibigay rin para sa paghahanda ng mga nakikibaka ayon sa landas ni Allāh, at sa manlalakbay na kinapos ang panggugol nito – at ang pag-iipon sa pagbibigay ng mga zakāh para sa kanila ay isang tungkuling iniatang ni Allāh. Si Allāh ay Maalam sa nakabubuti para sa kanyang mga lingkod, Marunong sa pangangasiwa nito at batas nito.