روزۀ فرض‌شده بر شما این است که ایام اندکی از سال را روزه بگیرید، پس اگر کسی از شما چنان بیمار بود که روزه بر او دشوار می‌شد، یا مسافر بود؛ می‌تواند افطار کند، سپس بر اوست که به تعداد روزه‌هایی که خورده است روزه بدارد. و بر کسانی‌که نمی‌توانند روزه بگیرند، فدیه‌ای است اگر افطار کردند، و این فدیه، غذا دادن یک مسکین در ازای هر روزی است که افطار می‌کند. اگر فضیلت روزه را بدانید، روزۀ شما از افطار و پرداخت فدیه برای‌تان بهتر است. این نخستین حکمی است که الله در مورد روزه صادر فرمود، یعنی هرکس دوست دارد روزه بگیرد و هرکس دوست دارد افطار کند و طعام بدهد، پس از آن، الله روزه را بر هر انسان بالغ و توانا واجب و فرض گردانید.