شرح الحديث :

رافع به خَديج رضی الله عنهما خبر می دهد که صحابه در غزوه ای از غزوات همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم در مکانی به نام ذوالحلیفه بودند که چهارپایان زیادی را به غنیمت گرفتند؛ و قبل از تقسیم شدن آنها در بین مجاهدان، تعدادی از آنها را ذبح نمودند و منتظر تقسیم آنها نشدند؛ این درحالی بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم در صفوف آخر لشکر مسلمانان بود؛ و درحالی نزد آنان آمد که دیگ ها را بر پا کرده بودند، پس دیگ ها را واژگون کرد و آنها را پر از خاک کرد و فرمود: «إِنَّ النُّهْبَةَ لَيْسَتْ بِأَحَلَّ مِنَ الْمَيْتَةِ»: «غارت و گرفتن مال دیگری به ناحق حلال تر از مردار نیست». سپس غنایم را تقسیم کرد و هر ده گوسفند را برابر با يك شتر قرار داد؛ در این هنگام هرکس از سهم خودش حیوانی را ذبح نمود. در این میان شتری از اموال غنیمت فرار کرد و کسی نتوانست او را بگیرد و رام کند، چون اسب ها کم بودند؛ بنابراین مردی تیری به سوی شتر انداخت و الله متعال شتر را متوقف نمود. سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «بعضی از اين چارپايان وحشی می شوند. هرگاه حيوانی از دست شما رم كرد با آن چنين كنيد». سپس صحابه از رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد ابزار ذبح سوال می کنند که ایشان خبر می دهد: هرچیزی که خون را جاری کند و همراه ذبح بسم الله گفته شود، خوردن از گوشت آن جایز است؛ اما ذبح کردن با ناخن، چه به بدن انسان یا حیوان وصل باشد یا از بدن او جدا باشد، جایز نیست؛ چون ناخن یکی از چاقوهای کفار است و همچنین ذبح کردن با دندان جایز نیست چون استخوان است.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية البنغالية الصينية