الحميد
(الحمد) في اللغة هو الثناء، والفرقُ بينه وبين (الشكر): أن (الحمد)...
از شقیق بن سلمه رحمه الله روایت است که می گوید: ابن مسعود رضی الله عنه هر پنج شنبه پند و اندرزمان می داد. شخصی به او گفت: ای ابوعبدالرحمن، دوست دارم هر روز ما را پند و اندرز دهی. ابن مسعود رضی الله عنه فرمود: آنچه مرا از اين کار باز می دارد، اين است که دوست ندارم شما را خسته و ملول کنم؛ لذا وضعيت و رغبتِ شما را در نظر می گيرم و هر از چند گاهی - هفته ای يک بار - شما را موعظه می کنم. همان گونه که رسول الله ﷺ از ترسِ دلسردی و ملالت ما، از موعظه ی روزانه دوری می کرد و حالِ ما را رعايت می نمود.
شرح الحديث :
شقیق بن سلمه رحمه الله خبر می دهد که ابن مسعود رضی الله عنه هر پنج شنبه به پند و اندرز آنها می پرداخت؛ شخصی به او گفت: دوست داریم همه روزه ما را پند و اندرز بدهی؛ ابن مسعود در پاسخ می گوید: آنچه مرا از این کار باز می دارد، این است که دوست ندارم شما را خسته و ملول کنم؛ لذا وضعیت و رغبت شما را در نظر گرفته و نیاز شما به پند و اندرز را می سنجم، چنانکه رسول الله صلی الله علیه وسلم با ما چنین رفتاری داشت، تا اینکه مبادا دچار دلسردی شده و پند و اندرز برای ما ملال آور گردد که در این صورت پند و اندرز تاثیر خود را از دست می دهد.