المتين
كلمة (المتين) في اللغة صفة مشبهة باسم الفاعل على وزن (فعيل) وهو...
از ابوموسی اشعری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِنَّما مثَلُ الجلِيس الصَّالِحِ وَجَلِيسِ السُّوء، كَحَامِلِ المِسْك، وَنَافِخِ الْكِير، فَحامِلُ المِسْك: إِمَّا أَنْ يُحْذِيَك، وَإِمَّا أَنْ تَبْتَاعَ مِنْهُ، وَإِمَّا أَنْ تَجِدَ مِنْهُ ريحًا طيِّبةً. ونَافخُ الكيرِ: إِمَّا أَن يحْرِقَ ثيابَكَ وإمَّا أنْ تجِدَ مِنْهُ ريحاً مُنْتِنَةً»: «مثال همنشينِ نيک و همنشينِ بد، مانند دارنده ی مِشک (عطار) و دمنده ی کوره ی آهنگر است. دارنده ی مشک (عطار)، يا از آن به تو می بخشد و يا از او مِشک می خَری و يا بوی خوشی از او به تو می رسد؛ ولی دمنده ی کوره ی آهنگر، يا لباست را می سوزاند يا بوی بدی از او به تو می رسد».
در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم به ضرورت انتخاب همنشین خوب و نیک تشویق می کند؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که مثال همنشین خوب، صاحب مشک است که یا از آن به تو رایگان می دهد یا از وی می خری و يا بوی خوشی از او به تو می رسد؛ اما مثال همنشین بد - که از او به الله پناه می بریم - دمنده ی کوره ی آهنگری است که یا به سبب شعله کشیدن آتش، لباست را می سوزاند یا بوی بدی از او به تو می رسد.